Veel te lang geleden niewaar? Hoe ist nog met u ? En mé t vrouwke? En de kindjes ?
Inderdaad, lieve lezers, het is lang stil geweest op de Pruine Proeken blog en dito facebookpagina. De goesting om een verslag te maken verdween bij uw verslaggever even snel als het aantal aanwezige Pruine Proeken op een zondagse rit: als sneeuw voor de zon dus. Toen ondergetekende het ook nog druk kreeg omdat hij voor de zevende keer een Lappetemkwiske mocht ineen steken en deel2 van het verbouwingsplan ten huize VeedeeBee in werking trad, was er dan ook complete radiostilte op het front.
Maar kijk, ooit komt er een dag, en die is nu aangebroken, dat we een comeback maken. En wat voor één: een eindverslag over het afgelopen winter/baggerseizoen 2011-2012.
We begonnen dit seizoen met een schuimend aperitiefje: het mountainbikeweekend. Voor de eerste keer sinds het ontstaan van de club trokken de Pruine Proeken er op uit voor een meerdaags evenment. Het mountainbikeweekend in Sunparks Mol werd bijgewoond door zes Pruine Proeken en die hebben zich dat zeker niet beklaagd: onder werkelijk zomerse temperaturen werd genoten van twee tochtjes in en rond Mol maar ook van het subtropisch zwemparadijs (volgens de boekskes) en vooral van de avondlijke party's in en rond onze bungalow en ... de Corbiestraat :-) Wie erbij was weet het wel: dit is voor herhaling vatbaar. Een Jupiler-marcelleke zal ons blijven herinneren aan het aangename weekend en wie er ook ééntje wil bemachtigen houdt maar beter zijn kalender in september nog wat vrij.
Traditioneel is de eerste mountaibiketocht van de Pruine Proeken de rit in domein Puyenbroeck te Wachtebeke, thuishaven van Koen de Mezel, Pruine Proek van t eerste uur. De rit was dit jaar mooier dan andere jaren maar de après-rit was zoals vanouds "traditioneel hilarisch". We durven nu al stellen dat komend najaar de Pruine Proeken hartelijk verwelkomd zullen worden door de dames van de organisatie.
De volgende ritten werden dichter bij huis gereden: enkele klassiekers zoals "Dwars door Aaigem", werden gecombineerd met zelfuitgevonden ritjes of Bloso ritten in en rond de driehoek Herzele, Zottegem, Erpe-Mere (is da nen driehoek ?). Ook enkele nieuwe mountainbikeorganisaties werden dit jaar bezocht: onder andere in Geraardsbergen en Ninove was er een tamelijke hoge opkomst van Pruine Proekskes. We begonnen er als verslaggever/voorzitter dan ook al van te dromen dat we goed op weg waren naar een stabiele mountainbikeclub. We mochten dit seizoen immers verschillende nieuwe PP'kes verwelkomen: zo konden we kennis maken met de buren van Wim Coessens, zijnde Hans en Koenraad. Beiden waren dit seizoen frequent aanwezig op onze tochten en hoewel ze nog een schreeuwlelijk koerstenueke aanhadden, werden ze onmiddellijk welkom geheten in de Pruine Proeken familie. Daarnaast konden we enkele leden van de Herzeelse Flandriens overtuigen om ook in het winterseizoen het stalen ros te bestijgen. Zo konden we vrij regelmatig genieten van de wielerkunsten van Chris Beerens, Rob De Pelecijn en Bjorn Ponnet. Een enkele maal was ook Kristof Beke (nadien ook geblesseerd uitgevallen ) de Vinnie ( een levende legende, echter snel vermist ) aanwezig. Allemaal jonge frisse talenten die zich dit baggerseizoen lieten opmerken.
Maar ... bij de oude getrouwen kenden we een absoluut pechjaar: Brusselman en Mezel werden om uiteenlopende doch medische redenen al vrij vroeg in het seizoen uitgeschakeld en zagen we niet meer terug de mountainbike bestijgen, ook Iwan en kleine Vijverman zagen we slechts één of twee keer hun opwachting maken. Ook ondervoorzitter Tom DP, steun en toeverlaat van de voorzitter, route-uitstippelaar, PR man, webmaster en drinkebroeder bij uitstek, moesten we meerdere weken missen. Hij verdween uit ons midden om - ook al - medische redenen maar we hielden er toch aan hem een emotioneel afscheid te bezorgen met een "In memoriam rit" doorheen het leven van onze onfortuinlijke vriend. En alsof dit nog niet genoeg was, verloren we ook Joris, nog zo n bestuurslid en man uit één stuk. Ook bij hem kwam er ziekenhuisopname aan te pas. Een afscheidsrit door zijn eigen St L Esse met nabespreking in zijn eigen "café De Leegstand" was dan ook een gepast "vaarwel en tot weerziens". Daarnaast verloren we ook enkele leden uit het oog (maar niet uit het hart): Franky en Roel presteerden het voor het eerst sinds hun lidmaatschap geen enkele rit mee te rijden. Twee gewaardeerde krachten verliezen, het doet pijn aan het hart.
Al deze tegenslagen maakten onze clubvoorzitter er niet vrolijker op en om geen degradatie- en financiële zorgen te kennen, besloot het bestuur over te gaan tot een fusie met de zomer-wielertoeristen van "De Herzeelse Flandriens". Voortaan varen we onder dezelfde (blauw-bruine) vlag met één bestuur ( Tom DP werd unaniem aanvaard als algemeen voorzitter: nogmaals proficiat Tom ) en onder het beschermend oog van de Wielerbond Vlaanderen. Op 11/11/2011 werden met gouden pennen de nodige handtekeningen geplaatst in het gulden boek en heten wij officieel HFPP ( Herzeelse Flandriens - Pruine Proeken )
Het eerste deel van ons baggerseizoen werd traditioneel afgesloten met een ritje naar het Glazen Huis, ditmaal in Leuven. Over de festivalweide van Werchter reden zes Pruine Proeken voor de vierde maal in evenveel jaar naar het kerstevenment bij uitstek. Slechts zes man, andere jaren waren we met dubbel zoveel, maar toen dachten we nog dat dit aan de locatie gelegen kon hebben. Wisten wij toen veel dat dit de voorbode was van een bijzonder sombere tweede seizoenshelft.
Neen, er viel niet zo veel meer te beleven na nieuwjaar en toen uw verslaggever zoals hierboven al beschreven stopte met verslagen maken, was er totaal geen beweging meer op de mountainbike-radar.
Met kerst- en nieuwjaar verloren we twee zondagen en blijkbaar was deze onderbreking het sein om een lange winterslaap in te gelasten. De ritten nadien was het al een succes als we met vijf waren en dan mochten we daarvoor vooral de mannen van Zottegem danken.
Gelukkig was er nog het Belgisch Kampioenschap Pruine Proeken: als voorlaatste rit stond dit jaar het BKPP op het programma. Ook hier waren slechts vijf renners aanwezig maar kwaliteit is veel belangrijker dan kwantiteit en met Wim Coessens en Bart Boonaert stonden de uittredend kampioen en vice-kampioen aan de start. In een zinderende finale werd de tweestrijd beslist in het voordeel van de heer Boonaert. Hans was een verdienstelijke bronzen medaille en verdient de titel Rookie of the Year. Plaatsen vier en vijf waren voor uw verslaggever en Chris Beerens. Afsluiten deden we met een gezapige kroegentocht en ook dit verslag komt op deze manier aan zijn einde.
Wij onthouden vooral de veelbelovende start van het seizoen, het ontdekken van nieuw mountainbiketalent en vooral de fusie met HFPP als uitkomst, waardoor we vanaf heden een officieel clubke zijn. Als we nu volgend jaar eens minder af te rekenen krijgen met pech en blessures en als enkele oudgedienden opnieuw op hun stalen ros klimmen, kunnen we met een positief gevoel vooruit kijken naar een volgend baggerseizoen. Maar geniet eerst maar van het zonneke en misschien tot op de Herdermarathon of Regiotour, twee organisaties waar de Pruine Proeken graag komen.
