Ten huize van ... ex-Pruine Proekenvoorzitter Koen Van den Bossche

Het "Pruine-Proeken-gazetje" is nog maar pas opgestart, maar draait ondertussen toch al op volle toeren, getuige reeds het tweede interview op korte tijd. En dit keer niet met zomaar iemand (zonder afbreuk te willen doen aan onze regerend "Belgisch kampioen tijdrijden bij de Pruine Proeken"), maar wel een oud-voorzitter, iemand die er van bij de beginjaren bij was en die er nog steeds op meer dan regelmatige basis bij is. Een ancien dus en vooral een van de drijvende krachten achter het winterseizoen.

Nu, over de ontvangst ten huize Koen Van den Bossche gaan we kort zijn: een ontvangst om 'U' tegen te zeggen... zijn vrouwtje legt 'Den Bosse' duidelijk in de watten en deze keer mocht "uw verslaggever ten velde" er ook (nog) eens van meegenieten: een voorgerechtje van zelfgemaakte paté, hertenkalfsfilet met peertjes, kroketjes en veenbessenconfituur als hoofdschotel en haar wereldbefaamde rijstpap als dessert (sommige Pruine Proeken zullen dit kunnen bevestigen), en dit alles met een Chateau-neuf-du-pâpe om door te spoelen. Om het op zijn Herzeels ("Iezels") te zeggen: "Bosse, ge zijt mee ou gat in de boter gevallen". Maar nu genoeg gestoef over 't vrouwke (stiekem hoopt de verslaggever wel dat hij zal beloond worden met een Orvalleke 'ergens ten velde' om zoveel lovende woorden), laten we over gaan tot de orde van de dag... wat heeft "Den Bosse" ons allemaal te vertellen?

Beste oud-voorzitter, of hoor je liever “Interim voorzitter”, wat vind je van het Pruine Proeken seizoen tot nu toe?

Ahja, oud-voorzitter klinkt zo antiek he, noem mij eerder "waarnemend voorzitter". Eens onze voorzitter Tom De Pelecijn hersteld is zal hij zijn taak wel heropnemen zeker ? Maar om op uw vraag te antwoorden:

Wel, het is tot nu toe één van de beste jaargangen in het bestaan van de Pruine Proeken. Enerzijds omdat we door het opstellen van een heuse kalender beter georganiseerd zijn en al eens meer op verplaatsing kunnen rijden én vooral omdat we tegenwoordig toch meer deelnemers aan de start kunnen krijgen, zelfs voor die ritten op verplaatsing. Bovendien hebben we er enkele nieuwe leden bijgekregen, stuk voor stuk toffe gasten waarvan de meeste ook nog s goe met ne velo kunnen rijden en soms een meerwaarde bieden aan de nabesprekingen, alhoewel het daar toch nog altijd dezelfde namen zijn die de kar trekken. Ondanks de soms slechte weersomstandigheden en loodzware omlopen krijgen we tegenwoordig al snel zeven, acht mountainbikers aan de start, en dat stemt ne waarnemend voorzitter gelukkig. 

Je bent al enkele jaren lid van de Pruine Proeken, als ik me niet vergis zelfs nog het enige lid dat er van bij het begin bij was. Wat vind jij de belangrijkste evolutie over de tijd? Zou je het soms anders willen zien? Wat maakt de Pruine Proeken eignelijk zo speciaal in vergelijking met andere clubs? 

Ja, als je er ons archief (zie vorige blog: http://de-pruine-proeken.skynetblogs.be ) op naslaat kan je zien dat we sinds november 2007 gestart zijn met verslagen van onze ritten, maar we zijn volgens mij nog een jaar of twee eerder begonnen. Tom en ik zijn inderdaad de enige overlevers van die beginjaren. Eigenlijk zijn we gestart met een groep drinkebroers van café De Konkurrentie, maar omdat het daar nooit open was op zondagvoormiddag zijn we naar de rivaal " Roel van t Hof te Roellegem " getrokken. Stel u van het toenmalige niveau nie te veel voor: het gemiddelde lag waarschijnlijk vijf per uur lager dan nu en er werden al eens meer tussenstops ingelast. Op t vlak van tussenstops zou je kunnen zeggen dat de Pruine Proeken geen echte Pruine Proeken meer zijn, maar da zijn zware woorden, en in de komende weken ga ik er voor zorgen dat we die traditie toch wa in ere houden. En zoals het ook in het leven gaat, we verloren verschillende leden, allé nu nie da ze dood zijn natuurlijk, en we kregen er nieuw leven voor in de plaats.  Nu zitter er toch wel echt fysiek sterke renners tussen: kunt ge geloven dat ik zelfs ooit het Belgisch Kampioenschap Pruine Proeken heb gewonnen ( 2009 nvdr ), terwijl ik nu in de kampioenschappen maar meerijd om den hoop te vullen. In t begin was t ook echt een kakafonie van lelijke truikes, maar sinds december 2009 hebben we een officieel lelijk tenueke en ik zal er streng over waken dat de Pruine Proeken ook in de toekomst steeds met een pruine proek zullen rijden.  Dat tenueke, de kameraadschap en onze originele stunts zoals de Glazen Huis tochten en Belgische Kampioenschappen maken van de Pruine Proeken eigenlijk toch een buitenbeentje in het mountainbikelandschap. Ik zal nooit van club veranderen: als ge bij Barcelona speelt gaat ge ook nie naar Villareal he.

Ondertussen werden de Pruine Proeken opgeslorpt door de Herzeelse Flandriens. Wat is jouw visie op die fusie? Vind je dit een meerwaarde of zou je achteraf bekeken toch liever als aparte club door het leven zijn gegaan ?

Ik denk dat ik eigenlijk zelf het idee van een fusie heb geopperd: enkele Pruine Proeken reden in de zomer mee met de Herzeelse Flandriens en het verschil in conditie met de anderen werd zo groot dat die tragere mannen stilletjesaan begonnen af te haken. Bovendien waren het ook al niet de sterkste karakters als het op doorzettingsvermogen aan kwam en was elk excuus goed om nie uit hun nest te komen. Uiteindelijk waren drie aanwezigen op zondagochtend al een succes en de enige manier om te overleven was een fusie aangaan met de Flandriens, ergens toch in de hoop van nieuwe leden aan te trekken voor ons mountainbikeclubke. En ik moet zeggen, met succes: Bjorn, Chris Beerens, Wim Buyle en recent ook de Gerre zijn stuk voor stuk toffe peekes die zich regelmatig laten zien en het Pruine Proeken team komen versterken. Het oude systeem had zeker zijn charme en ik denk met plezier terug aan die beginjaren, maar de afgelopen jaren onder HFPP zijn toch belangrijk geweest voor het voortbestaan van ons clubke. 

Hoe vind je dat onze huidige voorzitter Tom De Pelecyn het doet, zowel in de zomer als in de winter?

Wa wilt ge nu da k zeg: den Tom is ondertussen al meer dan twintig jaar mijne maat: mijn eerste fietstochten met hem waren zaterdagnachten waarbij we met een stuk in ons gitaar van café De Konkurrentie naar de dancings in Esse reden. Dan kunt ge niks slecht over diene mens zeggen he. Vooral in de zomer, het Herzeels Flandriensgedeelte vind ik hem outstanding: hij is de mayonaise die de groep doet plakken: ik denk da elk lid apart een link heeft met Tom en zo hebben de meesten ook elkaar leren kennen. De gemene deler zoals ze zeggen. In de winter sta k er vaker alleen voor maar dat komt vooral omdat Tom de afgelopen jaren al enkele keren langdurig out is geweest met blessures en medische problemen. Ne mens zou op den duur elk jaar een " In Memoriam Tom De Pelecijn" moeten plannen in de kalender. Maar zonder zever, nu zijn we toch vooral content dat hij er weer bovenop gaat komen en ik hoop van ganser harte da we hem tegen het einde van het Pruine Proekenseizoen toch nog eens aan de start mogen verwelkomen want ik begin hem te missen. Gelukkig heb ik tegenwoordig in de winter wel hulp van Joris en Bart, die mee de kalender hebben opgesteld en ook heel vaak aan de start komen. Maar ik begrijp natuurlijk dat ge als gazet af en toe een schandaal nodig hebt om wa meer te verkopen. Schrijf dus maar op dat onze voorzitter nen egotripper is, enen die peist da de nulmeridiaan door zijn gat loopt, ne fotograaf van kust mn gat en al zeker enen die er nie voor terugdeinst om de kerstboom van een ander af te breken door te zeggen da t gene schonen is. Nem !!!

Als mtb-er in hart en nieren slaagde je er ondertussen ook al in om bij de Herzeelse Flandriens de felbegeerde titel te veroveren. Zijn er ook naar volgend jaar dergelijke ambities?

Ja, da was wel speciaal: in mijn tweede volledig seizoen kon ik direct de kampioenstitel binnen halen. Pas op, er is wa geluk gemoeid met zo nen titel: een trektocht van vier weken door den jungle moet ge in de zomer nie gaan doen en in de gietende regen ga je beter ook gaan rijden want er is er altijd wel enen die aan de start staat. Gelukkig is dat ook een toffe bende en doen we mooie ritten zodat het altijd een plezier is mee te rijden. En nu ben ik dus de trotse eigenaar van de zwarte kampioenentrui. Veel ambitie voor het komende seizoen heb ik nie want een 14 daagse vakantie staat al gepland, maar wie kampioen wil worden zal er toch nie te veel mogen missen of ik kom weer op het strijdtoneel, een podiumplaats zoals dit jaar zou k toch weer willen halen. Maar eigenlijk droom ik vooral van nog eens een podiumplaats op het Belgisch kampioenschap Pruine Proeken dat voor mijn eigen deur gereden wordt. 

Ik heb vernomen dat er dit jaar geen Kerstboom meer wordt gezet ten huize Koen Van Den Bossche. Hoe sta je daar zelf tegenover?

Goh, de Pruine Proeken en hun kerstboom, da is een verhaal dat dit jaar als een rode draad door ons seizoen blijkt te lopen. Bij den enen wordt er elke week ne kerstboom gezet, en bij anderen, zoals bij mij wordt er dit jaar geen kerstboom gezet. Pas op, ik zet graag kerstbomen he, ik zou er elke dag enen kunnnen zetten maar als de vrouw zegt dat er gene gezet wordt, dan is da zo he, ge moet u daar bij neerleggen. En als je t zou riskeren om bij iemand anders ne kerstboom te gaan zetten, dan hebt ge klap achter uw gat he. Nee jong, ik en kerstbomen, da komt nie goe ;-)

Ten huize van ... Belgisch Kampioen tijdrijden Pruine Proeken: Joris Bernagie

Het is zondagnamiddag 25 november. Enkele uren eerder behaalde Joris Bernagie voor het eerst in zijn carriere de nationale titel op het Belgisch Kampioenschap Tijdrijden van de Pruine Proeken. Het werd een dubbeltje op zijn kant voor Joris die slechts 1 seconde voorsprong had op David Fosselle. Het was een beklijvend sportmoment waarover nog jaren zal gesproken worden. Nu kan de kersvers kampioen nagenieten en we treffen hem met zijn gezinnetje in de gezellige woonkamer van casa Bernagie. Koffie en thee worden aangebracht, de bijhorende cake is lekker én zelfgemaakt. Straks zullen Joris en Tineke hun kerstboom zetten, maar eerst neemt deze sympathieke renner de tijd om ons, verslaggever van de Pruine Proekengazet, te woord te staan.

Joris, eerst en vooral van harte geleficiteerd met je overwinning en de titel van Belgisch kampioen.

J. : Bedankt. Ik had nooit verwacht om op het hoogste schavotje te staan en dat maakt deze titel uiteraard nog mooier. Jammer dat de uittredend Belgisch Kampioen Wim Buyle er niet bij was om zijn titel te verdedigen. In deze omstandigheden was hij zeker opnieuw kandidaat om zijn titel te verlengen.

Beschrijf de tijdrit eens in het kort, had je gedacht dat je kon winnen ?

J: Nee, totaal niet. Ik waande David Bauwens eerlijk gezegd onklopbaar. Ook tijdens de rit zelf had ik nooit het gevoel de goede cadans te vinden, maar in deze zware omstandigheden was dit sowieso niet evident. Het was ook mijn eerste tijdrit ooit en ik moet zeggen: het is inderdaad een aparte discipline. Je weet nooit of je goed bezig bent. Constant speelt het door je hoofd: ben ik niet te snel gestart, zal ik straks nog reserve over hebben, hoe snel zouden de anderen hier gereden hebben. Bovendien moest ik al op de eerste zware strook voet aan grond zetten en dacht ik onmiddellijk: nu is de vogel gaan vliegen. Ik ben wel van start gegaan met de gedachte: we rijden allemaal maar voor de tweede plaats (David Bauwens was immers torenhoog favoriet, nvdr) en dat neemt natuurlijk de druk wat weg. Misschien was het net die druk waaronder onze topfavoriet is bezweken. Al kan je met een tijdsverschil van amper 7 seconden moeilijk spreken van een inzinking. Uiteindelijk bleek het zelfs nog spannender te zijn. David Fosselle zorgde over een ware apotheose. Toen ik hem uit de bos zag komen met nog amper een minuut te rijden voelde ik de bui al hangen. Uiteindelijk bleek hij slechts 2 seconden te kort te komen. Ik moet toegeven dat ik David zelfs niet bij de outsiders had gerekend. Een complete, maar heel aangename, verrassing, eerlijk gezegd.

Je reed voor eigen volk, je supporters waren massaal aanwezig, kon je om met de druk om hier extra goed te presteren ?

J: Het is echt super om voor eigen volk te mogen rijden. Het maakt het allemaal nog net iets specialer. Het verhoogt natuurlijk de druk, maar zoals reeds gezegd, kon ik die makkelijk van mij afzetten omdat ik nooit gedacht had te winnen.

  

Laten we eens nagaan hoe het allemaal begon: wanneer en hoe ben je bij de Pruine Proeken terechtgekomen ?

J:Eerlijk: geen idee eigenlijk. Het lijkt me allemaal al zo lang geleden. Ik vermoed dat onze huidige voorzitter, Tom De Pelecyn, daar voor iets tussen zit, maar hoe precies de vork aan de steel zit kan ik mij niet meer herinneren. Waarschijnlijk omdat er in de beginjaren meer de nadruk lag op de nabespreking dan op het mountainbiken zelf en dat de alcohol bepaalde stukken, al dan niet bewust heeft gewist uit mijn geheugen.

Wat maakt de Pruine Proeken anders dan andere fietsclubs ?    

J: De Pruine Proeken zijn in ieder geval een speciaal clubke. Vooreerst een vriendenclub waar plezier maken op de eerste plaats komt. Over de jaren is er wel een evolutie gekomen waarbij het sportieve aandeel toenam, maar het extra-sportieve is er toch grotendeels ook gebleven. Maar welke andere club organiseert er elk jaar een Belgisch kampioenschap tijdrijden voor Pruine Proeken, welke club organiseert er elk jaar een Belgisch kampioenschap Pruine Proeken en welke club durft er rond rijden met zo'n lelijke bruine tenue... die net daardoor uniek en zelfs mooi wordt. Bovendien is het ook een clubke met het hart op de juiste plaats... getuige onze vele ritten over de jaren heen naar het Glazen Huis van Studio Brussel. Zelfs pakken sneeuw konden de opkomst hiervoor niet temperen. Het zijn ritten die voor eeuwig in mijn geheugen zullen blijven. Super.

  

Wat vind je van het bestuur, en dan specifiek van jullie kleurrijke - zeg maar flamboyante - voorzitter Tom D.P. ?

J:Hier zou ik graag mijn joker inzetten.

  

Heb je nog doelstellingen die je wil verwezenlijken dit seizoen, bepaalde ambities de komende jaren ?

J: Door deze onverwachte overwinning is mijn seizoen al geslaagd. Alles wat er nu nog bijkomt is bonus. Maar de rit naar het glazen huis, deze keer op de Schorre in Boom, dacht ik, wil ik voor geen geld van de wereld missen.

Wil je nog iemand bedanken, heb je nog een booschap voor de supporters/ploegmaats/het bestuur ?

J:Ik wil vooral mijn vrouwke bedanken voor de vele massages die ze me telkens geeft na de immer zware ritten van de Pruine Proeken. En ook voor de lekkere soep die ze gemaakt heeft om mijn trouwe supporters afgelopen zondag wat op te warmen.      

Ok Joris, bedankt voor dit interview en de gastvrijheid, de koffie en de cake waren lekker. Zet nu maar gauw de kerstboom !!

J: Graag gedaan verslaggever, die kerstboom zal hier s rap gezet worden se

Duoverslag: VTT Dwars door de Denderstreek 11/11 Aspelare en MTB De Coninck Herzele 17/11

ASPELARE: Ons gewaardeerd lid, Bart Boonaert, is zot van de mountainbikerit in Aspelare. Dat vertelt hij ons nu toch al enkele jaren. Meestal staat hij daar wel alleen te schilderen ( alle, tis te zeggen da er in zijn compagnie die dag nog geen enkele Pruine Proek was toegetreden ). Meestal heeft dat te maken met het feit dat den 11e zes keer op de zeven niet op een zondag valt, en bovendien moet de rit de concurrentie ondergaan van jaarmarkt Houtem, een klassieker in de streek qua drankmisbruik.
Over drankmisbruik gesproken, Bart besloot in de vroege namiddag te starten, om zodoende de nabespreking toch iet of wat te beperken. Zo stonden om 13 uur Bart, uw verslaggever en Chris Beerens in de kantine in Aspelare om een rit van 37 km te rijden. We konden wel profiteren van de parcourskennis van drie Pruine Proeken die de rit in de voormiddag hadden gereden. David Bauwens was al naar vrouw en kindje, maar geen nood, Joris en Wouter zouden ons zeker wegwijs maken ivm het te volgen parcours. Helaas, pindakaas, de nabespreking van beide heren was al deftig uit de hand gelopen dat er nog weinig nuttig info kon worden verstrekt, althans toch niet over het sportieve luik ;-)
Met de broer van Bart en Luc, ne plaatselijk landbouwer die zijn weide ter beschikking had gesteld, trokken we dus met vijf op pad. De overvloedige regen van de afgelopen weken was nog steeds verantwoordelijk voor kilo's modder en had de organisatie ertoe genoopt enkele passages te schrappen en last minute alternatieven te zoeken. Dit deed echter niets af aan de schoonheid van de rit en we durven te beamen dat Bart wel eens gelijk kan hebben dat dit een prachtrit en schitterende organisatie is. Bovendien mochten we al eens - voor ons - onbekende baantjes ontdekken en hadden we door het late startuur de baan voor ons alleen. Op klimgebied lag het zwaartepunt op en rond Pollare en de eerste bevoorrading. Daar was al duidelijk dat dit toch wat aan de zware kant was voor Barts twee gastrijders. Besloten werd dat ondergetekende en Chris er samen op uit trokken om de volledig rit af te werken, waar Bart bij de twee stervende zwanen bleef en de rit zou inkorten om gelijktijdig aan te komen. Met het gashendelke goed open en in het zog van twee jonge rennertjes (en soms zij in ons zog) haspelden we de resterende 20 km vlot af, waarbij Chris over de grootste motor bleek te beschikken en bibi op t einde zijn inspanning leek te bekopen van de enige asfalthelling waar hij er Chris had afgereden.
Moe maar voldaan kwamen we inderdaad gelijktijdig met onze drie gezellen terug aan de kantine, alwaar we een bescheiden "blond" nabesprekingske hebben gehouden, zijnde niet van het kaliber van onze voormiddagvriendjes ;-)

HERZELE: dit zal een kort verslagje worden want ... verslaggever stond om negen uur alleen aan de start van MTB De Coninck. HFPP lid Fosselle wist mij te zeggen dat drie kompanen al tien minuten eerder van start waren gegaan. Bibi had zijn aanwezigheid niet bevestigd, dus dachten de drie heerschappen Boonaert, Joris en Ponnet dat ze voltallig waren en dus konden starten voor de lus van 37km. Verslaggever dus alleen op pad en waar dit in het begin een helletocht leek te worden ( ijzig koud en de wantjes vergeten )begon ik me meer en meer te "jeunen" in deze mistige novembermorgen. het voordeel van alleen rijden is dat je zelf je tempo kan bepalen zonder snellere of tragere compagnons die je tot het uiterste drijven of waar je moet op wachten. Door het - al zeg ik het zelf - vrij strakke tempo bleek ik eigenlijk bezig aan een achtervolgingsrit op mijn maatjes en bij de bevoorrading aan de Buyssemolen had ik ze bij hun lurven. het mooiste deel van de rit bleek dan al achter ons te liggen en er restten ons toen nog een twaalftal kilometer over vertrouwde Herzeelse wegen. Enkele weken niet rijden bleek voldoende om Ponnet te bombarderen tot zwakkere schakel in dit gezelschap maar het verschil was steeds minimaal. Ook aan deze rit kwam een einde, maar niet voor de glijbaan achter het kasteel nog moest worden overwonnen. Op de strook tussen de maisvelden, vals plat omhoog, zag je waar je ook keek bikers voet aan grond zetten, vallen in de modder of dansen met een maisstengel. Vijftien kilo modder later mochten we in de gemeenteschool verpozen en terugblikken op een heel leuke maar vuile baggertocht door gigantische modderplassen. De afwezigen hadden alweer ongelijk.

Verslag Halloween VTT Zwalm 03/11/2013

Ritje op verplaatsing deze keer, en wat voor één. Door de aanhoudende regen van de afgelopen dagen/weken konden we ons alvast voorbereiden op een waterballet. Waarschijnlijk ook daardoor kregen we slechts vier Pruine Proeken aan de start in Zwalm: Jurgen, Bart, Chris en verslaggever trokken richting Vlaamse Ardennen om de HalloweenVTT af te werken. Dat dit geen gewoon ritje wisten we al bij aankomst. Omdat er geen parkeerplaatsen meer vrij waren aan de sporthal schoot uw verslaggever zich met zijn bruine Proekenmobiel het plaatselijk grasveld op en dit bleek een glibberige onderneming. Chris, die een half uur eerder een platte autoband had moeten vervangen door een "kerrewiel" ( dixit Chrisken zelve ) besloot wijselijk het grasveld niet als parkeerplaats te nemen en zocht verderop een parkeerplaatske. Een wijze beslissing bleek iets later: een deelnemende mountainbiker met een Fordje reed zich enkele minuten later lekker vast in het weiland en kon 100 per uur rijden zonder ook maar één meter vooruit te gaan.
Genoeg over auto's, fietsen gvdomme: allé ploeteren. Amper twee kilometer verlieten we Zwalm langs de Zwalmbeek richting Paddestraat en deze strook was een duidelijk voorbeeld van wat ons de komende 35 kilometer te wachten stond: ploeteren, glijden, voet aan grond en voor sommige bikers valpartijen, we zagen en ondervonden er alles van. Met de nodige kilo's smurrie trokken we verder, en ook al reden we eerst richting bekende wegels in het Zottegemse: de Vollander in Strijpen, Oudenhove en Hostellerie in Michelbeke lagen er nog nooit zo zwaar en vuil bij als deze keer. Voor onze rookie Jurgen bleek deze rit dan ook een ware martelgang maar met zijn ondertussen alomgeprezen karakter bleef hij de modderstroken moedig verwerken.
Naast de baggerwerken mochten we ook al eens een klimmeke verwerken: op de Rekelberg bleek Boonaert over de sterkste papieren te beschikken en was ondergetekende zeer tevreden de afstand tot een minimum te kunnen beperken, waarbij we veel stervende zwanen konden oprapen. Chris moest hier ook een gaatje laten en Jurgen reed op eigen tempo, zonder forceren, lustig verder. Het mooiste deel van de rit kwam er net voor en net na de bevoorrading in St Maria Horebeke. We hebben nog ergens het parcours van een nachtbike in Horebeke op gps en we beslisten er deze dit seizoen toch eens tussen te plaatsen: zo schoon en plezant was da daar.
Mogen wij trouwens promotie maken voor deze rit ? De bevoorrading die we mochten aanschouwen was een echt toppertje: koeken, wafels, soep me ballekes, fruit, zelfs snoepekes: u noemt het en ze hadden het. Ondertussen was het ook beginnen regenen maar dat kon ons eigenlijk nog weinig deren: we verteerden het resterende parcours zonder morren.
Na 38 km zat onze rit er op en trokken we richting sporthal en genoten we van enkele Enames om het suikerpijl weer op orde te krijgen. Eentje is geentje en na twee komt drie, en soms zelfs vier en vijf en uiteindelijk doet de lesten de deur toe: wij dus.
Zware rit, zware nabespreking: het was weer zo een typisch Pruine Proekendagje waarbij slechts één ding spijtig was: de geringe opkomst van onze leden. Komt dit door de verplaatsing naar het (verre/verdere) Zwalm?, was t weer nie goe genoeg of zijn ze nu echt allemaal ziek geworden?: misschien zullen we t maandag 11 november ontdekken: Dwars door de Denderstreek, een organisatie van MTB Aspelare ligt op ons te wachten: u kan in de voormiddag of namiddag rijden, als ge maar rijdt gedomme !!

2 voor de prijs van 1: Verslag "Leeuwergems trainingsritje" en "Tweemolenpad VTT" 20 en 27 okt. 2013

20/10 Sorry beste sportvriendjes, uw verslaggever is wat laat voor zijn verslag van wat uiteindelijk zijn eigen rit geworden is. Oorspronkelijk stond op deze datum de Kwakkelroute van Wim Coessens gepland maar door diens valpartij is deze rit logischerwijze uitgesteld naar een later te bepalen datum ( waarschijnlijk voorjaar 2014 ). Uiteraard is een goed bestuur voorbereid op zulke situaties: uw verslaggever heeft dan altijd zijn trainingsritje achter de hand.
En zo kwam het dus dat we voor de eerste keer in dit baggerseizoen afspraken aan ons interim-clublokaal: café Rio in Leeuwergem. Toen uw verslaggever klokslag negen uur aan zijn buurtcafé aankwam, stond er al heel wat schoon volk vertrekkensklaar. Het waren ( en dit niet in volgorde van schoonheid voor alle duidelijkheid ): Koenraad, Rob, Wim Buyle, Kristof Beke, Benny, Bart Boonaert. Twee andere leden Jurgen en Chris hadden dan weer het feesboekevenement nie goe bekeken en stonden aan het kerkplein in Herzele te schilderen. Terwijl we op hen aan het wachten waren, kwam ook David Bauwens uit het verre St Antelinks aangereden. Met elf gingen we dus uiteindelijk van start en verslaggever nam de 10 kleine negerkes mee naar t kasteel van Leeuwergem om er oa een pittig stukske als opwarming aan te bieden. Via Elene kruisten we de N42 om de richting van het skoone gehucht Cotthem uit te rijden. Deze zondag viel er weinig te beleven op gebied van valpartijen, en omdat Jurgen ook vandaag ( en waarschijnlijk de volgende weken ook ) aan het staartje ging, beperken we ons dan ook tot het opsommen van de betere renners: Wim, David, Chris en Bart gaven blijk van een goeie conditie.
10 kleine negerkes schreef ik zonet en dat was niet zonder reden: bij de doortocht in Herzele gaven Kristof en Benny er de brui aan en ook Boonaert liet ons in de steek, alhoewel dit bij hem te maken had met een oproep van zijn werkgever. Met een passage aan de Herzeelse burcht viel er toch iets te beleven: uw verslaggever deed een knieval bij het draaien op de met kasseien geplaveide burchtplaats, iets wat menig ridder hem in de jaren 1600 had voorgedaan. Op de terugweg naar Leeuwergem raapten we nog de plaatselijke brandweercommandant op die zich aan t voorbereiden was voor de TweemolenVTT, maar zelf verloren we David en Rob die koers naar huis zetten en dus de nabespreking lieten voor wat het was.

27/10 TweemolenVTT, een organisatie van WTC De Torenvrienden. Was het Frank De Boosere en zijn stormachtige weersvoorspelling of was het de regen rond halfnegen ( ha, da rijmt ), we weten het niet maar feit is dat voor het eerst dit seizoen er geen enkele Pruine Proek aan de start stond van deze organisatie. Een half uur later kwamen er dan toch, als muisjes uit het hooi gekropen, vier leden aan de inschrijvingstafel: een opmerkelijk frisse verslaggever, zijn schoonbroer Jurgen, een iets minder frisse Joris en de totaal onfrisse Bart Boonaert. Details gaan we hier niet prijsgeven en er zijn geen foto's van onze knaap maar laat het ons houden op " what happens in Aaigem stays in Aaigem maar den drank zal rijkelijk gevloeid hebben". Zo werd al snel duidelijk dat Jurgen deze keer een reisgezel had aan Bart  en ze beiden Joris en bibi moesten laten gaan. Dat ook Joris een feestje had gehad zag je niet aan zijn rijden, maar wel aan zijn verkeerde keuze qua pijlkesvolgen. Oké, het was ook een oranje pijlke, en oké dat is weldegelijk een berijdbaar baantje, maar dat deel dat geheel donker was gemaakt en het spinnenrag en spookkleed dat er hing was heus niet door de Torenvrienden omhoog gehangen. We zaten dus op het parcours van de Halloweentocht van de Riessegemschen gezinsbond. Eens terug op het goeie spoor mochten we de knappe passage door "den Aaigemschen bos" afwerken en werden we richting Erpe Mere gestuurd. Een goeie keuze, wat ons betreft en we hebben dan ook de indruk dat de lichte parcourswijziging er eentje is die goed uitvalt. Wij waren bevoordeeld door onze recente Dwars door Mere uitgave van Chris Beerens maar de mensen die uit andere streken kwamen zullen hier aangenaam verrast geweest zijn. Door de vrij laat op het parcours gezette tussenstop en het feit dat Joris en uw dienaar dachten er bijna te zijn, was het tijdverschil tussen ons vier - en dan vooral met Jurgen behoorlijk groot. Het dient wel gezegd: het gaat steeds beter ( sneller ) met hem en door zijn niet aflatende karakter om nooit op te geven, verdient hij meer en meer het respect van de meer ervaren Pruine Proek. Zijn top vijf plaats in ons klassement is hem dan ook gegund en wie weet waar dit gaat eindigen.
Uiteindelijk werkten we de 35 km af onder beter dan voorziene weersomstandigheden - er scheen zelfs af en toe een zonneke - en waren we door de sterke tegenwind in het laatste deel en soms zware glibberige ondergrond. Door later te starten moest Joris de nabespreking laten vallen en dat hij hiermee niet alleen was, bleek uit de matige bezetting aan de après-bike toog van deze organisatie, die na een snertjaar vorig jaar, toch wel beter hadden verdiend.
Benieuwd met hoeveel we in Zwalm gaan staan: mag de verslaggever dromen van een elftal aan de start van de HalloweenVTT ???

Vlierzele op zijn Buylkes mtb-rit 13/10/2013

Zondag 13/10/2013, een druilerige en donkere zondagochtend zoals er wellicht nog enkele zullen volgen dit jaar. Het is pas 7u45 als de klokradio zijn eerste deuntjes zingt, toch nog even gebruik maken van de snooze-functie om uiteindelijk rond 8u – fris en monter – uit ons bed te springen. Vandaag staat Vlierzele op zijn buyles op het programma, vol goede moed begint het gekende ritueel... Vertrekkensklaar en toch slaat de onrust toe.... de grijze wolken worden dreigender en de eerste regendruppels vallen uit de hemel. Uit voorzorg wordt er naar de voorzitter van het baggerseizoen, de heer Van Den Bossche gebeld om te informeren of er is deze omstandigheden wel gestart wordt. Een keer gebeld, 2 keer.. tot 3 –maal toe blijft het telefoontje onbeantwoord. Zou hij zich overslapen hebben of was dit al een vaag voorteken; soit onder het motto: we zijn toch al wakker, wordt er vertrokken richting startplaats. Ondertussen is het al goed aan het regenen. Bij aankomst blijken er al 9 pruine proekers te staan wachten! Een kleine opsomming: organisator Wim Buyle, zijn schoonbroer Fosselle, Bosse en zijn schoonbroer Jurgen ( Pruine Proeken worden een familiebedrijf) , Rob, Bjorn, Wim, Koenraad en Beké. En wijle weg....

Amper 2 km ver en het verhaal van de 10 kleine negertjes kan beginnen... Op een nog onontgonnen stukje terrein tussen Herzele en Hillegem (discussie of het nu een wegeltje is of niet, laten we hier achterwege)  - om het met een ‘Ollandse uitdrukking te zeggen’ kiest Bosse eieren voor zijn geld.  Was het terug een aanval van zijn waterfobie of iets anders, pas bij de hergroepering wordt zijn aftocht aan de koplopers meegedeeld en is het reeds te laat om hem alsnog te overtuigen om door te zetten.

Toen waren ze nog met 9.... en ging het richting ST – Lievens Houtem, Cotthembos; alwaar de technische vaardigheden van onze overblijvers een 1^ste keer op de proef worden gesteld. Als volwaardige cyclo- crossers worden de hindernissen door de ene al wat handiger dan de andere genomen. Vanuit de achtergrond horen we deze keer een kreet... Koenraad heeft pech. Zadelbreuk is zijn deel. Gelukkige is onze organisator; Wim Buyle op alles voorzien... en met een beetje sleutelen kan Koenraad verder of we waren maar met 8 meer.

Dat het soms van details afhangt, zal ieder MTB’er wel weten. Bjorn is niet te tevreden over de gekozen bandenspanning en maakt van elk oponthoud gebruik om dit te verhelpen. Mijn ‘Ollandse medegezellen’ weten ongetwijfeld nu al wat er zal volgen. Inderdaad, Bjorn krijgt ook nog af te rekenen met een ander drukprobleem en staat even later langs de weg.

Ondertussen wordt er koers gezet richting Borsbeke en wordt het duidelijk dat het soms een ietsje te snel gaat voor Jurgen. Het gebrek aan terreinkennis (immers de Rooky van het gezelschap) speelt hem parten waardoor hij grotere inspanningen moet leveren dan de rest. Maar het mag gezegd worden, in tegenstelling tot zijne ‘schuuunen’ is hij er nog altijd bij.

Ondertussen naderen we wellicht het meest technische stuk van de rit. Via een zijwegeltje van de trambaan gaat het zoetjesaan bergop. Eens het topje bereikt, volgt een glibberige, steile afdaling. Wim en Kristof gaan hier vlotjes naar beneden, de rest verkiest het betere voetenwerk. Coessens, van geen kleintje vervaard, wil niet onderdoen voor de 2 kamikazes en overvleugeld hen in snelheid. Maar dan slaat het noodlot toe... een slipper van het achterwiel laat hem alsnog kennismaken met den Borsbeekse beton. Pardoes op zijn schouder! Efkes bekomen denkt Wim en we kunnen terug verder.

Letterhoutem, Vlierzele ... de baantjes volgen mekaar snel op en we naderen dan ook de bevoorrading. Gastmevrouw en –heer zijn deze keer de ouders van Wim Buyle. Bananen, rijsttaartjes, chocolade, koekjes, cola, water... een doorsnee bevoorrading van de betere georganiseerde tochten kan er niet aan reuken. We willen hen langs deze week dan ook nog eens bedanken. Ondertussen is het nog altijd aan het regenen.

Tijdens deze tussenstop wordt het alsmaar duidelijker dat Coessens toch meer last heeft dan hij zelf wil toegeven.  Er wordt dan ook beslist dat het beter is om langs de ‘openbare weg’ terug te keren aangezien hij van geen auto wil weten. Chris wil hem begeleiden tot in Herzele. Maar het motto samen uit, samen thuis draagt iedere HF –PP’er hoog in het vaandel (of zou het toch de kou en nattigheid geweest zijn) en gezamenlijk keren we terug.

Aangekomen op het burchtplein wordt er door iedereen gretig gebruik gemaakt van Buyles camionette (Idd zelfs hier heeft hij aangedacht) om warme, droge kleren aan te trekken. Behalve Koenraad... die maar geen afscheid kan pakken van zijn met modder besmeurde PP-tenue.

Groentensoep, tomatensoep... van een eerste opwarmingsfase kan er genoten worden in het lokaal alhoewel dat sommigen het toch bij het meer vertrouwde Enameken houden. Lang blijven we deze keer niet hangen want de meesten willen gaan genieten van een warme, verfrissende douche.

Hopelijk volgende week drogere omstandigheden. Het is in elk geval iets leuker... voor iedereen.

uw verslaggever-ad-interim

Dwars door Mere, featuring Chris Beerens 29/09/2013

Het Pruine Proekenseizoen is goed van start gegaan. Na een prachtig parcours op de Memorial De Backer en een kermistourke door Ressegem mochten we voor onze derde rit de regio Erpe Mere verkennen. De "local hero", "the Stallion of den Beekkant" Chris Beerens ( of had ge t nog nie door da we t over hem hebben ??? ) had ons beloofd al het moois van groot Erpe-Mere te bundelen in een mountainbikerit van een goeie 40 kilometer.

We waren dan ook gelukkig dat er voor deze rit acht Pruine Proeken uit hunne nest gekomen waren: Jurgen heeft nie opgegeven na zijn eerste calvarietocht en toont hiermee toch karakter. Daarnaast waren er drie jongens die we dit baggerseizoen voor t eerst mochten ontmoeten: Rob, brother van onze HFPP forsitter ( waar zat dendiejen weer by the way ?? ), onze Belgische Kampioen Pruine Proeken 2012 zijnde de heer Bauwens en Koenraad, vaste waarde uit het verre Zottegem. Daarnaast zag Verslaggever ook Wouter, Joris en reisbegeleider Chris aan de start.

Op deze frisse ochtend was het zaak snel op te warmen en het tempo zat er dan ook snel in. Als je na een goeie kilometer al het klimmetje van "den Aaigemschen Bosch" heb je al gauw geen kou meer. Aaigem werd al snel achterwege gelaten en we trokken dieper de brousse in, zijnde Burst, Mere en omstreken. Onze Chris had een mooi parcours uitgetekend en had zelfs de moeite gedaan de tengels weg te halen om ons via een sluipwegje het cyclocross-parcours van de Steenbergcross binnen te leiden. Dit bos werd voor de ene een ware speeltuin ( Joris, David ) terwijl het voor anderen een kennismaking met hun beperkte afdaaltechniek werd ( Koenraad ).

We trokken verder door de Meerse velden ( de Chris weet die dus allemaal liggen he ) en de eerste tekenen van verval werden opgemerkt. Veelvuldig deelnemen aan de zomerritten van de Flandriens helpt voor de conditie, zo bleek, want Joris, David, Chris en Verslaggever reden de andere vier soms op enkele meters, en die meters werden groter naarmate de rit vorderde.  Sappige details over valpartijen hebben we deze week niet, alleen een lekke achterband van verslaggever zorgde voor enig oponthoud.

Rest mij enkel nog het relaas te brengen van de eindsprint  ( jaja, er was er nog eens eentje): Bij het oprijden van de Borsbekestraat reden 3 man vooraan: Chris, David en Joris. Uw verslaggever, die iets voordoen zijne schonen had geholpen een tak uit de derailleur te halen, vond zelf dat hij een goeie dag had en reed naar de leiders toe. Daar had Chris het hazenpad gekozen en met de goedkeuring van die twee andere kastaars trok hij richting zegepraal. Ze deden dit uit dank voor de schone rit die Chris had uitgedokterd, en alhoewel verslaggever het ook een schitterende rit had gevonden, zo een eerste overwinning zou en wou bibi nie zomaar uit handen geven.  Doch, na enkele pogingen en dito afstop-/in de gracht rijden van de tegenstander- truken van Joris en David. Terechte overwinning voor onze reisleider dus, en dit werd achteraf duchtig gevierd op den dorpel van het Torenhof. Bijna waren we de Chris trouwens kwijt aan de rivaliserende wielerbende De Torenvrienden van toen hij naar t wc ging en na een half uur nog nie terug was, werd het hoog tijd dat de verslaggever zijne maat ging redden uit de handen van dit wielerzootje ( en den decolté van een plaatselijke zelfstandige).

We kunnen nu met een gerust hart uitkijken naar ons moutainbikeweekend in Olland. Het belooft alvast een schitterende editie te worden. Als u er niet bij kan zijn, kan u misschien van het komende weekend profiteren om u klaar te stomen voor "Vlierzele op zijn Buyles" de week nadien, als de Wim tegen dan herrezen is tenminste.

Sportieve groeten

Verslaggever

Dwars door Ressegem: verslag van de kermisrit 22/09/2013

Veel volk op het kerkplein in Herzele. Maar liefst zeven moedigen hadden deze zondagmorgen beslist hun mountainbike van stal te halen om op, rond, over, onder, naast en scheefrechtover het pittoreske Ressegem te rijden. De afwezigheid van ouwe getrouwen Boonaert, Coessens en onze voorzitter TDP werd opgevangen door een paar opmerkelijke nieuwkomers. Zo mochten we voor het eerst Gerreke Brondeel op een mountainbike aanschouwen ( twas wel de zijnen nie, maar het uitgeleende stalen ros van Bart ) en we mochten ook een totale nieuwkomer verwelkomen. Jurgen Verstuyft is de schoonbroer van uw verslaggever maar heeft nog geen atletisch lichaam zoals "zijne schonen" ;-)
Naast de twee nieuwkomers zagen we ook Joris en Roel terug aan de start, de helden van vorige week. Chris Beerens, Wouter De Spiegeleer en Bjorn Ponnet waren er dan weer vorige week niet bij maar reden ook vorig jaar mee, en zij moeten zich natuurlijk voorbereiden op het komende mountainbikeweekend.

Tussen de fiets van Boonaert en de Gerre was het zeker geen liefde op het eerste gezicht. Al in de tweede bocht ging hij van het rechte pad af, maar hij kon nog net op tijd een val vermijden. Uitstel is echter geen afstel en een tweehonderd meter verder was het dan toch van datte: Jeroen keek teveel naar de maïs en te weinig naar het paadje: voorwiel blokkeerde en onze stuntman ging met een dubbele flikflak ten gronde. In de achterste gelederen moet ook Ponneti geconfronteerd geweest zijn met zijn technische mankementen maar daar zijn - jammer genoeg - geen camerabeelden van.

De klim van t Schapenbrugje naar Wouwou was voor Jurgen een eerste confrontatie met de conditionele achterstand die hij heeft tegenover zijn compagnons. Dat zijn mtb'ke ( overgenomen van onze voorzitter Tom DP by the way ) niet volledig afgesteld was en hij niet op zijn binnenplaat kon, sprak natuurlijk ook niet in zijn voordeel. Mits de nodige aanpassingen en wat doorzettingsvermogen de komende weken moet en kan het met Jurgen alleen maar beter gaan.
Ondertussen ging het ook al wat beter met de behendigheid van Jeroen maar toch bleef het oppassen geblazen, niet alleen voor hem trouwens. De passage aan "het klein vijverke" (dixit Joris) was een hindernis die we nauwelijks al rijden konden bedwingen. En helemaal verkeerd ging het vlakbij "den Aaigemschen Bosch": uw verslaggever ging als voorlaatste onder een doorntak door maar deze bleef aan de rug vasthangen en de doorns zorgden voor een waar bloedbad in het linkeroor van uw verslaggever (enige overdrijving en dichterlijke vrijheid is de verslaggever bij deze toegestaan).

Aangezien er veel te vertellen valt over het extra-sportieve beperken we het fietsverhaal tot de twee keer dat Chris de grond kuste. De Ressegemse grond was trouwens een aangename dus vrij "tengel"achtige compagnon op deze zonnige zondagmorgen.

Had ik u trouwens al gemeld dat we onderweg op t erf van Gerre's voorouders mochten genieten van een criterium door stal en stee en tevens van een Carapilsken? Lekker, machtig lekker ;-)
Nadien bleef het lekker: onze voorzitter kwam ons vergezellen aan de tent van den Bond en aangezien wij voorstander zijn van het actieve dorpsleven hebben wij vrij gul gesponsord.
Rest mij u te melden dat wij ons goed gejeund hebben en wij hopen dat ook komende zondag te doen, misschien met iets meer kilometer en wa minder carapintjes ;-)

Return of the living dead: Verslag MTB Memorial Jeroen De Backer - Michelbeke

Het Pruine Proeken baggerseizoen 2013-2014 is afgelopen zondag officieel van start gegaan. Waar we de voorbije jaren richting Wachtebeke trokken om onze maat De Mezel een gelukkige verjaardag te wensen en er de plaatstelijke rit te rijden, zijn we het dit keer dichter bij huis gaan zoeken: naar Michelbeke. De reden hiervoor is dat Mezelken al twee jaar nie meer op een mountainbike heeft gezeten: lichamelijke aftakeling en prioriteit geven aan feesttenten opzetten zijn hiervan de voornaamste oorzaken. Wij dus naar Michelbeke, aan de voet van de Berendries, om de 2e Memorial Jeroen De Backer te rijden. Jeroen was leekracht in Stella Matutina en overleed twee jaar geleden aan leukemie. Zijn vrienden houden de herinnering aan hem dus levend met een cyclo happening en dit voor het goede doel.

In DeCroo-town tekenden zeven Pruine Proeken present, en dat waren: Forsitter Tom, Bart, Joris, Wim C, Wim B, uw verslaggever en semiprof Roel. De Roel dus, verschillende jaren actief Pruin Proekske geweest die de voorbije twee jaar de mountainbike heeft moeten inruilen voor de truweel, de schup en den betonmolen. Semiprofke is ondertussen gesetteld in zijn nieuwe woning en kan ons dit jaar weer vervoegen, iets wat we alleen maar kunnen toejuichen. Voor de kandidaat kampioenen iets minder goed nieuws want met de Roel krijgen ze er een serieuze titelkandidaat bij.

Bij aankomst dook een eerste probleem op: welke afstand zouden we rijden: 25,45 of 55? Bij het bekijken van de kaart merkten we dat de 25km richting Zottegem trok. Nu, de wegen rond Velzeke, Oudenhove en Stijpen zijn ons voldoende gekend dus leek het ons opportuun om te starten op de 55km met als doel richting aankomst te rijden bij het begin van het 25km traject. Zo gezegd zo gedaan en wij dus vol goede moed op pad. Behalve goede moed had je ook wel uw klimmerbenen nodig want vanaf de 1e kilometer ging het parcours in stijgende lijn. Onze forsitter moest onmiddellijk de rol lossen en ook Wim kwam iets tekort, ofwel bleef hij uit sympathie bij Tom. We hebben het Wim niet kunnen vragen want na amper vijf kilometer moest hij ons met zadelbreuk verlaten. Tom bleef ondertussen ploeteren maar kon op de technische stukken en afdalingen wel steeds terugkeren tot op het wiel van verslaggever, die ook dit jaar geen Kenny Belaey zal worden ( voor de onwetenden: de Kenny is wereldkampioen trial, ne stuntman op ne velo dus ) maar moest bij elke klim lossen en had blijkbaar veel moeite om nog vooruit te geraken.

Het ging ondertussen van kwaad naar erger bij Tom en na een goeie tien kilometer besloot hij dan ook er de brui aan te geven ( ondertussen weten we dat onze Forsitter blijkbaar met koorts aan het rondrijden was: spoedig beterschap Tom ! ).

Bij ons resterend vijftal was verslaggever nu de zwakke schakel en vanuit zijn positie ( de laatste dus) kon hij zien dat de conditie van zijn vier maten er best mag wezen. Joris vloog als het ware en de drie anderen moesten niet of nauwelijks onderdoen. Mister Buyle moet hierbij wel op zijn adem getrapt hebben want naar het einde was t vet van de soep, zo verklaarde Wim achteraf zelf.

De rit zelf was een openbaring: ge kunt in en om Brakel een serieus stukske mountainbiken, da is daar dus gene meter vlak he! Op bepaalde ogenblikken waanden we ons op de Herdermarathon, technische afdalingen werden stante pede opgevolgd door nijdige klimmetjes, die door de aanhoudende regen van de dagen ervoor soms wel waren omgetoverd in wandelpaadjes ;-)

Na een goeie 30 km keerden we richting arrivé om er onder een ( op dat moment eindelijk verschenen ) stralend zonneke nog te genieten van enkele Enames. Meer moet da echt nie zijn voor een eerste keer. Al zal verslaggever er voor zorgen dat hij volgend jaar al eens wa op een mtb heeft gezeten in de zomermaanden ;-) U toch ook ???