Op deze frisse maar alweer droge zondagmorgen kampten we met een laagterecord in dit lopende baggerseizoen. Naast uw verslaggever stonden enkel Koenraad, Wim en David kou te lijden op het kerkplein van Herzele. De Blosorit van Sint Lievens Houtem stond deze keer op het programma, goed voor zo 34 km mountainbikeplezier. In rechte lijn werd het startpunt van onze rit opgezocht: bovenaan de brug van de trambaan en langs de gekende kouterwegel naar het gehucht Cotthem werden de eerste kilometers tegen een aardig tempo afgewerkt. Bij het buiten rijden van Cotthem werden we echter met onze neus op de feiten gedrukt: het gemeentebestuur van St L Houtem heeft blijkbaar beslist de rode loper uit te rollen voor de plaatselijke boeren. Waar vroeger de mountainbiker en wandelaar kon genieten van menig onverhard wegeltje is er nu geopteerd om de boeren met hun traktors en andere landbouwmachines te verwennen met betonwegels. Twee betonstroken met in het midden ruwe gravéstenen zijn in de plaats gekomen van onze geliefde zandstroken, modderpoelen en baggerwegels. Om het kort te houden, beste lezer, de blosoroute van Houtem heeft al zijn charme verloren en is de naam "mountainbikeroute" niet meer waardig.
In dit korte verslag kunnen we u nog meegeven dat we halfweg gezelschap kregen van Bruno, een collega van onze geblesseerde ondervoorzitter Tom, en één van diens maten. Het was aangenaam om s een praatje te doen en ze zorgden ervoor dat ons tempo nog wat opgedreven werd, maar uiteindelijk namen ze ons wel op sleeptouw de verkeerde weg op. Waar we eens moesten twijfelen of we links of rechts aan een pleintje moesten, volgden we het duo van de streek en zaten we opeens op de route van Wetteren. Op dat deel kwamen we geen nieuw aangelegde betonwegen tegen, dus misschien moeten we maar s proberen om die route te rijden.
Geven we u voor de volledigheid toch nog een klein verslag van de ritoverwinning. Aangezien we onze fictief getrokken eindstreep reeds overschreden hadden bij de start wist iedereen waar het kon en zou gebeuren. Maar door een onverwachte passage door een Houtems bos was er op de Trambaan al een kloofje tussen Wim en Koenraad en David en ondergetekende. Wim trok fors door maar bleef achterom kijken zodat Koenraad de leiding overnam op slechts enkele tientallen meter van de aankomst. Maar toen verslaggever zijn alomgekende tempoversnelling plaatste, trok Wim nog wat steviger door en won hij voor de zoveelste keer op een indrukwekkende en oververdiende overwinning.
Sportieve groeten
donderdag 24 november 2011
Bestelling kledij
Beste Pruine Proekers,
Leden die ons wekelijks tijdens onze baggerwerken vergezellen en toch nog geen unieke PP-uitrusting hebben (maar dit wel willen) hoeven het volgende te doen en dit vóór maandag 5 december 2011.
De 10 geboden :
1. U begeeft zich naar Emyco/Dolcini gelegen te 9550 Herzele, Provincieweg 298
2. U stelt zich bij het binnenkomen vriendelijk voor als lid van de Pruine Proeken
3. U vraagt of u kledij mag passen om uw maten door te geven bij uw bestelling
4. U doet uw bestelling voor de Pruine Proeken
5. U verlaat vervolgens het etablissement met een glimlach en een goededag
6. U stelt ofwel Koen VDB ofwel Tom DP zo snel mogelijk in kennis van uw bestelling
7. U wacht vervolgens af tot u dient te betalen voor uw bestelling
8. Bij vraag tot betaling voert u deze direct uit
9. U wacht vervolgens opnieuw af tot uw bestelling gefabriceerd wordt
10. U ontvangt, na betaling en contactname, uw kledij
Openingsuren en info vindt U op de site van Emyco/Dolcini
http://www.doltcini.be/
Met vriendelijke groeten
Leden die ons wekelijks tijdens onze baggerwerken vergezellen en toch nog geen unieke PP-uitrusting hebben (maar dit wel willen) hoeven het volgende te doen en dit vóór maandag 5 december 2011.
De 10 geboden :
1. U begeeft zich naar Emyco/Dolcini gelegen te 9550 Herzele, Provincieweg 298
2. U stelt zich bij het binnenkomen vriendelijk voor als lid van de Pruine Proeken
3. U vraagt of u kledij mag passen om uw maten door te geven bij uw bestelling
4. U doet uw bestelling voor de Pruine Proeken
5. U verlaat vervolgens het etablissement met een glimlach en een goededag
6. U stelt ofwel Koen VDB ofwel Tom DP zo snel mogelijk in kennis van uw bestelling
7. U wacht vervolgens af tot u dient te betalen voor uw bestelling
8. Bij vraag tot betaling voert u deze direct uit
9. U wacht vervolgens opnieuw af tot uw bestelling gefabriceerd wordt
10. U ontvangt, na betaling en contactname, uw kledij
Openingsuren en info vindt U op de site van Emyco/Dolcini
http://www.doltcini.be/
Met vriendelijke groeten
dinsdag 15 november 2011
Verslag Bosveldtocht Geraardsbergen 7 november 2011
Deze keer nog eens een ritje op verplaatsing. Waar we andere jaren dan al blij mochten zijn als we na de rit een kaartje konden leggen ( voor de goei verstaanders: als we met vier waren ) mogen we nu een achttal Pruine Proekskes en semi-leden aan de startlijn verwelkomen. Waren er bij op deze mooie zondag: Joris, Bart, verslaggever en Wim in het schitterende bruinwitte tenueke, Joao, Lieven, Hans en Bjorn hadden dan weer één of ander schreeuwlelijk tenueke aan.
We stonden dus in Geraardsbergen aan de start en dan is het ook logisch dat we al de eerste hectometers mochten klimmen. Het tempo werd niet alleen gedrukt door het overwinnen van de hoogtemeters maar ook door het oponthoud door de opvallend talrijke opkomst van mountainbikers.
Wij kozen in deze rit voor de tussenafstand, zijnde 38 km en een blik op een infoblaadje aan de start leerde ons dat we 535 hoogtemeters moesten overwinnen. Die meters haalden we zeker niet rond recreatiepark De Gavers alwaar we enkele kilometeres rond de plaatselijke visvijver moesten rijden. Daar was weinig spannends aan maar toch was er even opwinding toen Hans even niet aan het opletten was en hij bijna een plaatselijke marginaal-kampingbezoeker ging opscheppen.
Na deze eerste tien vrij vlakke kilometers mochten we ons toch zoetjesaan opwarmen aan het hoofdgerecht van deze rit: de Bosberg.
Deze bult, die volgend jaar uit de Ronde wordt gezwierd en een hoofdrol speelde in menig tooggesprek, moest drie keer worden beklommen: twee keer via een onverharde zijflank en één keer via de bekende kinderkopjes uit "de koers". We konden ons gezelschap op dit bergje al eens taxeren: vooral Bart etaleerde zijn uitstekende conditie en mocht gerust naast die twee andere klasbakken Joris en Wim in de rangorde staan. Onze favorieten voor het podium vandaag waren eigenlijk daar al gekend. Uw verslaggever zelve overleefde de eerste beklimming van de zijflank vrij goed maar kreeg geen tijd om te recupereren en liet de groep rijden in de afdaling naar de Bosberg, de betegelde versie dus.
Na een drukke bevoorrading ( die blijkbaar twee keer werd gebruikt door de renners die de lange afstand reden ) konden we de laatste kilometers aanvatten en daarin zou het venijn in de staart zitten. Dat andere monument dat uit De Ronde is geschrapt, zijnde De Muur lag nog op ons te wachten. Iedereen was het er over eens dat deze Oostvlaamse steenpuist een mooie aankomst zou zijn voor ons Pruine Proeken-wedstrijdje en een verdiende winnaar zou opleveren.
We stonden dus in Geraardsbergen aan de start en dan is het ook logisch dat we al de eerste hectometers mochten klimmen. Het tempo werd niet alleen gedrukt door het overwinnen van de hoogtemeters maar ook door het oponthoud door de opvallend talrijke opkomst van mountainbikers.
Wij kozen in deze rit voor de tussenafstand, zijnde 38 km en een blik op een infoblaadje aan de start leerde ons dat we 535 hoogtemeters moesten overwinnen. Die meters haalden we zeker niet rond recreatiepark De Gavers alwaar we enkele kilometeres rond de plaatselijke visvijver moesten rijden. Daar was weinig spannends aan maar toch was er even opwinding toen Hans even niet aan het opletten was en hij bijna een plaatselijke marginaal-kampingbezoeker ging opscheppen.
Na deze eerste tien vrij vlakke kilometers mochten we ons toch zoetjesaan opwarmen aan het hoofdgerecht van deze rit: de Bosberg.
Deze bult, die volgend jaar uit de Ronde wordt gezwierd en een hoofdrol speelde in menig tooggesprek, moest drie keer worden beklommen: twee keer via een onverharde zijflank en één keer via de bekende kinderkopjes uit "de koers". We konden ons gezelschap op dit bergje al eens taxeren: vooral Bart etaleerde zijn uitstekende conditie en mocht gerust naast die twee andere klasbakken Joris en Wim in de rangorde staan. Onze favorieten voor het podium vandaag waren eigenlijk daar al gekend. Uw verslaggever zelve overleefde de eerste beklimming van de zijflank vrij goed maar kreeg geen tijd om te recupereren en liet de groep rijden in de afdaling naar de Bosberg, de betegelde versie dus.
Na een drukke bevoorrading ( die blijkbaar twee keer werd gebruikt door de renners die de lange afstand reden ) konden we de laatste kilometers aanvatten en daarin zou het venijn in de staart zitten. Dat andere monument dat uit De Ronde is geschrapt, zijnde De Muur lag nog op ons te wachten. Iedereen was het er over eens dat deze Oostvlaamse steenpuist een mooie aankomst zou zijn voor ons Pruine Proeken-wedstrijdje en een verdiende winnaar zou opleveren.
Door de singletracks en het grote aantal mtb'ers die daar tegelijkertijd aankwamen was het soms een kwestie van net op tijd een tragere rijder of rijdster voorbij te steken of het gat was gevallen en dat is ook in ons groepje voorgevallen. Opeens was een viertal er vandoor: Joris, Wim, Hans en Joao ( er moet gezegd: hoe beter de conditie, hoe minder kans dat je komt vast te zitten achter trager verkeer, het was dan ook geen toeval dat net zij de dans der traagheid ontsprongen ) Hans kon kort daarna zijn tocht naar de overwinning verder zetten en daarachter kwam het drietal dat de strijdbijl reeds begraven had. Onder andere Lieven was hierbij terug te vinden maar die had in de dagen die vooraf gingen aan deze rit al heel wat kilometers versleten tijdens zijn opbouwfase voor een nieuw competitie-wegritseizoen.
U krijgt dus de beschrijving van de slotklim uit tweede hand: bij het opdraaien van de Muur had Joris een kleine voorsprong op het tweetal Wim en Bart en het was deze laatste die de sprong naar de leider waagde. Hij ging, kwam, zag en overwon op dusdanige manier dat Joris deemoedig het hoofd boog en met respect zijn meerdere erkende. Wim kwam als derde boven met Joao in zijn zog en Hans had nog een ferme remonte in huis en kwam nog dichtbij dit tweetal. Niet lang daarna kwamen ook Bjorn, verslaggever en Lieven boven op de muur.
Door de drukte kozen we deze keer niet voor de kantine die als eindstreep diende maar zochten we ons heil in een plaatselijk dorpscafeetje in Idegem dorp, waar den drank nog goedkoop is en het volk mekander nog kent en gerust laat. Wij laten u bij deze ook gerust en beloven u dat het volgende verslag niet lang op zich zal wachten. Verslaggever is namelijk van plan om zijn week achterstand in te halen.
Sportieve groeten
woensdag 9 november 2011
Verslag MTB Herdenkingsrit Tom De Pelecijn
Dit verslag komt met tien dagen vertraging op onze blog, beste lezer, maar dat heeft een goeie reden. We reden op 30/1O een herdenkingsrit Tom De Pelecijn omdat onze sympathieke ondervoorzitter vanaf deze zondag enkele maanden niet kan meerijden met ons mountainbikeclubje. Tom zou de donderdag daarop ( 3 november ) geopereerd worden aan zijn schouder, om de kwalijke gevolgen van een arbeidsongeval teniet te doen. Onze herdenkingsrit was dan ook bedoeld als een eerbetoon aan Tom, waarbij hij figuurlijk met ons zou meerijden. De rit zou de plaatsen aandoen die belangrijk zijn of geweest zijn in het leven van Tom voor zijn operatie.
Maar wat als Tom deze complexe operatie in het slachthuis, pardon, ziekenhuis van Zottegem niet zou overleven ? Is er dan wel sprake van een herdenkingsrit ??? Spreken we dan niet van een In Memoriam De Pelecijn VTT of een RIP TOM ritje ??? Dat, en dus enkel dat, is de reden dat we gewacht hebben met dit verslag tot we zeker waren dat Tom het operatiekwartier gezond en wel verlaten had. Tom heeft nog last van het opengesneden vlees en het nieuwe schoudergebraad maar we verheugen ons nu al op de dag dat hij onze rangen opnieuw komt vervoegen. Veel sterkte en een goed herstel toegewenst ondervoorzitter. Speciaal voor u deze fotomontage:
Tom werd geboren in het gezegende jaar 1975 in deze ouderlijke woning
En ging naar t school in t kloosterken van Riesegem.
na t scholeke stak hij deugnieterij uit op het lokale basketbalpleintje. Naar t schijnt zou hij daar ook ontdekt hebben dat meiskes best interessant kunnen zijn :-)
Op sportief vlak was Tom een begenadigd voetbaldier: bij Livinus Houtem werd hij als groot talent bestempeld en hij zou er zeker nog op een foto prijken in de kantine, ware het niet ... dat er van t voetbalplein en kantine niks meer overschiet. De club ging in vereffening toen het jonge raspaardje Tom DP transfervrij andere oorden opzocht.
Het voetbalplezier moest echter wijken voor het vrouwelijk schoon: en de schoonste van allen was/is zijn deerne Karolien geworden. Zij zorgde voor een gesmaakt onthaal ten huize De Pelecijn en vergastte de deelnemende Pruine Proeken op een natje en een droogje.
En de opvolging is verzekerd: de kleinsten De Pelecijn, Tibe, aanschouwde de gespierde lichamen en de stalen rossen van de renners en liet al weten binnen enkele jaartjes mee aan de start te staan van een PP baggerseizoen.
Het leven is niet alleen zuipen, kindjes maken en velooke rijden maar er moet ook af en toe gewerkt worden, en daarom werd ook de fabriek bezocht waar Tom werkt. We hadden graag kennis gemaakt met zijn ploegmaat en zijn werkmakkers maar twas blijkbaar schafttijd en we konden niemand strikken.
Het was een aangename rit die werd afgesloten met een eindsprint waarbij iederen gebrand was om te winnen. De winnaar van deze klassieker werd David Bauwens die het in een spannende tweestrijd kon halen van Vincent. Bjorn nam het brons mee naar huis. Maar de bloemekees, die werden opgedragen aan Tom, de immens geliefde ondervoorzitter.
Tom werd geboren in het gezegende jaar 1975 in deze ouderlijke woning
En ging naar t school in t kloosterken van Riesegem.
na t scholeke stak hij deugnieterij uit op het lokale basketbalpleintje. Naar t schijnt zou hij daar ook ontdekt hebben dat meiskes best interessant kunnen zijn :-)
Op sportief vlak was Tom een begenadigd voetbaldier: bij Livinus Houtem werd hij als groot talent bestempeld en hij zou er zeker nog op een foto prijken in de kantine, ware het niet ... dat er van t voetbalplein en kantine niks meer overschiet. De club ging in vereffening toen het jonge raspaardje Tom DP transfervrij andere oorden opzocht.
Het voetbalplezier moest echter wijken voor het vrouwelijk schoon: en de schoonste van allen was/is zijn deerne Karolien geworden. Zij zorgde voor een gesmaakt onthaal ten huize De Pelecijn en vergastte de deelnemende Pruine Proeken op een natje en een droogje.
En de opvolging is verzekerd: de kleinsten De Pelecijn, Tibe, aanschouwde de gespierde lichamen en de stalen rossen van de renners en liet al weten binnen enkele jaartjes mee aan de start te staan van een PP baggerseizoen.
Het leven is niet alleen zuipen, kindjes maken en velooke rijden maar er moet ook af en toe gewerkt worden, en daarom werd ook de fabriek bezocht waar Tom werkt. We hadden graag kennis gemaakt met zijn ploegmaat en zijn werkmakkers maar twas blijkbaar schafttijd en we konden niemand strikken.
Het was een aangename rit die werd afgesloten met een eindsprint waarbij iederen gebrand was om te winnen. De winnaar van deze klassieker werd David Bauwens die het in een spannende tweestrijd kon halen van Vincent. Bjorn nam het brons mee naar huis. Maar de bloemekees, die werden opgedragen aan Tom, de immens geliefde ondervoorzitter.
Abonneren op:
Posts (Atom)