De Pruine Proeken wensen alle leden, echtgenotes en lezers van deze blog een spetterend en sportief 2012

De Pruine Proeken naar Music For Life - Glazen Huis in Leuven

Het evenement van het jaar !! Dat is zo voor Studio Brussel en voor alle mensen van goede wil die het goede doel steunen. En dat is ook wel een beetje zo voor de leden van de Pruine Proeken. Drie jaar geleden trokken we onze stoute (sneeuw)schoenen aan om met de mountainbike sneeuw en ijs te troseren en in alle vroegte van ons (gewezen club-)lokaal in Grotenberge  naar het Glazen Huis in Gent te rijden. We hoeven het niet meer te zeggen: het was een succes. Het jaar erna werd deze actie dus herhaald en waar we dachten dat het qua weer niet slechter kon dan 2008, waren de weersomstandigheden in 2009 nog helser. Apocalyptische toestanden tijdens de rit naar Gent zorgden ervoor dat diegenen die erbij waren hier binnen tientallen jaren tegen de kleinkinderen nog over zullen spreken zoals nen oudstrijder het verhaal brengt over den Groten Oorlog.

Vorig jaar verkaste het Glazen Huis naar Antwerpen, en de Pruine Proeken, zij verhuisden mee. Vanuit Melsele werd door onze ondervoorzitter een rit uigestippeld langs het BK veldrijden-parcours op t strand van St Anneke, dwars door de tunnel onder t Schelde en langs de vitrines van het Schipperskwartier naar de Groenplaats. Hoeft het nog gezegd dat ook deze editie met sneeuw bedekt was?

 

En nu dus: de (voorlopig) laatste editie van het Glazen Huis langs de drie steden van de actie. Op zondag, onze zondag dus, stond het Glazen Huis op het Martelarenplein in Leuven. Voor ons was dit een nieuwe lokatie maar ook hier maakten wij geen probleem van. Onze rit werd gekruid met een oversteek van de wereldberoemde festivalweide van Rock Werchter in de gelijknamige gemeente.

Jammer genoeg was de interesse bij onze leden dit jaar ietwat teleurstellend. Met zes leden stonden we aan de start op het kerkplein in Herzele: Bart B, Wim C, Rob DP, verslaggever, Joris en ... iemand die onbekend wenst te blijven ( om gegronde redenen ). Deze nobele onbekende had voor ons een tochtje van ongeveer 30 km uitgestippeld door het Hageland en met een toeristische lus door het mooie oude centrum van Leuven. Deze zes kornuiten kregen gezelschap van Annelies, eega van verslaggever, en zij zou de rol van ploegleider – bevoorrader op zich nemen.

Langs rustige wegen en met de Dijle als stille metgezel trok het gezelschap richting de festivalweide van Werchter. Waar begin juli dranktenten en hotdogkraampjes staan, staat nu, eenzaam en alleen, Annelies met de Pruine volgauto en met een fles Jägermeister. Met uitzicht op een kale weide waar Eddie Vedder, Dave Grohl en andere Michael Stipe's het beste van zichzelf hebben gegeven, dronken wij ons moed in om kort nadien met de bike zelf het festivalterrein te dwarsen. 

Langs de ticketcontrole, de Proximusstand en de Humostand (of toch het gras waarop die staan) konden we zonder problemen of ambras met de security backstage gaan ( alle, rijden ) om achteraan het terrein een modderige veldstrook te vinden. De vedetten muzikanten moeten dus ook door de modder ploeteren , tenzij ze daar in de zomer een rode loper leggen :-)

We hadden het kunnen vragen aan Moby, die we daar in de velden al joggend zijn tegengekomen, maar we waren te verbaasd en het weer was er ook niet beter op geworden om nog s te stoppen. Waar andere jaren sneeuw onze metgezel was ( deze keer zagen we enkel wat wit poeder hier en daar liggen ) kregen we deze keer een hagelbui als compagnon. 

Uiteindelijk werd het droger en konden we de Leuvense Vaart begroeten die ons de weg naar Leuven zou wijzen. We passeerden Lusine, het restaurant van Jeroen Meus maar de Jerre was nog nie open en Annelies had ondertussen gemeld dat ze reeds aan het Glazen Huis stond en onze fles zwaar aan t worden was. na een fotoreportage aan de Inbev-fabriek kwamen we uiteindelijk ook het Martelarenplein opgereden. 

Na de nodige mutsjes te hebben gekocht en zo het goede doel te hebben gesteund, genoten we nog van het dakconcert van Emeli Sandé, namen wa fotookes voor de gazet en dronken we nog iets in café Den Brosser op de Oude Markt van Leuven. Ondertussen was het al Balgemschen noene ( voor de onwetenden: reeds na 13 uur ) en keerden we terug richting Rotselaar. We namen er nog een bergske in Leuven bij als degustief en langs de Vaart zat de snelheid er goed in. De Pruine Proeken zouden de Pruine Proeken niet zijn als ook in deze rit niet aan de ritoverwinning werd gedacht. Toen Joris en Rob een plasstop moesten houden ( van zenuwachtigheid ?? ) nam "de man die onbekend wenst te blijven" het commando over en was de trein vertrokken. De eerstvolgende machinist was uw verslaggever maar toen Bart en Wim aan kop van de koers kwamen werd duidelijk dat deze twee protagonisten weer zouden uitmaken wie zou winnen. Maar enkele honderden meter voor de aankomst kwamen onze twee zeikerds als razende honden vooraan terug aansluiten. 

En nu wordt het moeilijk ( want verslaggever zag de finish nie ): volgens mijn bescheiden mening won Wim Coessens deze Music for Life-rit en streden Bart en Joris voor zilver en brons ( of omgekeerd ).

Na een verkwikkende douche en een stevige maaltijd keken de Pruine Proeken tevreden terug op hun jongste avontuur en in stilte hopen ze dat er weldegelijk een vervolg word gebreid aan deze actie voor het goede doel. Wij zullen er dan terug bij zijn, maar hopelijk kunnen we dan in iets groter getale aanwezig zijn, want de geringe opkomst was toch wel een ( klein ) smet(je) op de feestvreugde.

Met sportieve groeten

De verslaggever

 

 

Verslag IBT MTB St L Houtem – 11 dec 2011

 Op deze herfstdag kon men aan de voetbalkantine van Eendracht Houtem vier Pruine Proeken aan den einder ontwaren: uw verslaggever en Bart Boonaert kregen gezelschap van Hans en Bjorn. Bovendien konden we ook rekenen op het gezelschap van Kristof Beke, een vertrouwd gezicht voor allen die des zomers op de koersfiets kruipen en dit het liefst doen in de compagnie van de Herzeelse Flandriens.

Hans nam ons groepje op sleeptouw en in het spoor van de zusjes Debbaut ( bekend wielergeslacht en rijdend bij de dames – Elite ) zat het tempo er onmiddellijk in. Was Hans gefixeerd door het achterwerk van de zusjes? Of was hij gewoon in een supervorm? Het ging in elk geval goed vooruit en uw verslaggever en Bjorn waren al lang blij dat ze hun wagonnetje achteraan konden aanhaken.

Ook gastrijder Kristof bleek over een goede ( door het voetbal opgebouwde ) conditie te beschikken en kon net zoals vice-kampioen Bart probleemloos volgen.

Tot hier het positieve nieuws over deze tocht. Inhoudelijk was dit immers gene vetten: op een paar honderd meter omleiding na, werd gewoon de Blosoroute van Houtem gevolgd. Uw verslaggever  had deze enkele weken eerder al gereden en had zich toen al geërgerd aan de manier waarop het plaatselijke gemeentebestuur met de grove borstel ( en kilo’s asfalt ) door de Houtemse velden is getrokken om subsidies te ontvangen. De combinatie van dit gemolesteerde parcours met het weinig creatieve uitstippelen van de tocht maakt dat eigenlijk enkel het gezelschap deze rit aangenaam maakte.

Desalniettemin moesten verslaggever en Bart bij de bevoorrading de andere kornuiten uitwuiven: een nakende geboorte en een jarige schoonmoeder zorgden er voor dat we met ons tweeën om 11 uur en met 30 km op de teller een einde maakten aan deze rit. Daardoor kunnen we u dus ook geen uitslag van de sprint meedelen, als die er al is geweest. Indien wel, is deze steeds welkom via een reactie op dit verslag.