Ten huize van ... Belgisch Kampioen tijdrijden Pruine Proeken: Joris Bernagie

Het is zondagnamiddag 25 november. Enkele uren eerder behaalde Joris Bernagie voor het eerst in zijn carriere de nationale titel op het Belgisch Kampioenschap Tijdrijden van de Pruine Proeken. Het werd een dubbeltje op zijn kant voor Joris die slechts 1 seconde voorsprong had op David Fosselle. Het was een beklijvend sportmoment waarover nog jaren zal gesproken worden. Nu kan de kersvers kampioen nagenieten en we treffen hem met zijn gezinnetje in de gezellige woonkamer van casa Bernagie. Koffie en thee worden aangebracht, de bijhorende cake is lekker én zelfgemaakt. Straks zullen Joris en Tineke hun kerstboom zetten, maar eerst neemt deze sympathieke renner de tijd om ons, verslaggever van de Pruine Proekengazet, te woord te staan.

Joris, eerst en vooral van harte geleficiteerd met je overwinning en de titel van Belgisch kampioen.

J. : Bedankt. Ik had nooit verwacht om op het hoogste schavotje te staan en dat maakt deze titel uiteraard nog mooier. Jammer dat de uittredend Belgisch Kampioen Wim Buyle er niet bij was om zijn titel te verdedigen. In deze omstandigheden was hij zeker opnieuw kandidaat om zijn titel te verlengen.

Beschrijf de tijdrit eens in het kort, had je gedacht dat je kon winnen ?

J: Nee, totaal niet. Ik waande David Bauwens eerlijk gezegd onklopbaar. Ook tijdens de rit zelf had ik nooit het gevoel de goede cadans te vinden, maar in deze zware omstandigheden was dit sowieso niet evident. Het was ook mijn eerste tijdrit ooit en ik moet zeggen: het is inderdaad een aparte discipline. Je weet nooit of je goed bezig bent. Constant speelt het door je hoofd: ben ik niet te snel gestart, zal ik straks nog reserve over hebben, hoe snel zouden de anderen hier gereden hebben. Bovendien moest ik al op de eerste zware strook voet aan grond zetten en dacht ik onmiddellijk: nu is de vogel gaan vliegen. Ik ben wel van start gegaan met de gedachte: we rijden allemaal maar voor de tweede plaats (David Bauwens was immers torenhoog favoriet, nvdr) en dat neemt natuurlijk de druk wat weg. Misschien was het net die druk waaronder onze topfavoriet is bezweken. Al kan je met een tijdsverschil van amper 7 seconden moeilijk spreken van een inzinking. Uiteindelijk bleek het zelfs nog spannender te zijn. David Fosselle zorgde over een ware apotheose. Toen ik hem uit de bos zag komen met nog amper een minuut te rijden voelde ik de bui al hangen. Uiteindelijk bleek hij slechts 2 seconden te kort te komen. Ik moet toegeven dat ik David zelfs niet bij de outsiders had gerekend. Een complete, maar heel aangename, verrassing, eerlijk gezegd.

Je reed voor eigen volk, je supporters waren massaal aanwezig, kon je om met de druk om hier extra goed te presteren ?

J: Het is echt super om voor eigen volk te mogen rijden. Het maakt het allemaal nog net iets specialer. Het verhoogt natuurlijk de druk, maar zoals reeds gezegd, kon ik die makkelijk van mij afzetten omdat ik nooit gedacht had te winnen.

  

Laten we eens nagaan hoe het allemaal begon: wanneer en hoe ben je bij de Pruine Proeken terechtgekomen ?

J:Eerlijk: geen idee eigenlijk. Het lijkt me allemaal al zo lang geleden. Ik vermoed dat onze huidige voorzitter, Tom De Pelecyn, daar voor iets tussen zit, maar hoe precies de vork aan de steel zit kan ik mij niet meer herinneren. Waarschijnlijk omdat er in de beginjaren meer de nadruk lag op de nabespreking dan op het mountainbiken zelf en dat de alcohol bepaalde stukken, al dan niet bewust heeft gewist uit mijn geheugen.

Wat maakt de Pruine Proeken anders dan andere fietsclubs ?    

J: De Pruine Proeken zijn in ieder geval een speciaal clubke. Vooreerst een vriendenclub waar plezier maken op de eerste plaats komt. Over de jaren is er wel een evolutie gekomen waarbij het sportieve aandeel toenam, maar het extra-sportieve is er toch grotendeels ook gebleven. Maar welke andere club organiseert er elk jaar een Belgisch kampioenschap tijdrijden voor Pruine Proeken, welke club organiseert er elk jaar een Belgisch kampioenschap Pruine Proeken en welke club durft er rond rijden met zo'n lelijke bruine tenue... die net daardoor uniek en zelfs mooi wordt. Bovendien is het ook een clubke met het hart op de juiste plaats... getuige onze vele ritten over de jaren heen naar het Glazen Huis van Studio Brussel. Zelfs pakken sneeuw konden de opkomst hiervoor niet temperen. Het zijn ritten die voor eeuwig in mijn geheugen zullen blijven. Super.

  

Wat vind je van het bestuur, en dan specifiek van jullie kleurrijke - zeg maar flamboyante - voorzitter Tom D.P. ?

J:Hier zou ik graag mijn joker inzetten.

  

Heb je nog doelstellingen die je wil verwezenlijken dit seizoen, bepaalde ambities de komende jaren ?

J: Door deze onverwachte overwinning is mijn seizoen al geslaagd. Alles wat er nu nog bijkomt is bonus. Maar de rit naar het glazen huis, deze keer op de Schorre in Boom, dacht ik, wil ik voor geen geld van de wereld missen.

Wil je nog iemand bedanken, heb je nog een booschap voor de supporters/ploegmaats/het bestuur ?

J:Ik wil vooral mijn vrouwke bedanken voor de vele massages die ze me telkens geeft na de immer zware ritten van de Pruine Proeken. En ook voor de lekkere soep die ze gemaakt heeft om mijn trouwe supporters afgelopen zondag wat op te warmen.      

Ok Joris, bedankt voor dit interview en de gastvrijheid, de koffie en de cake waren lekker. Zet nu maar gauw de kerstboom !!

J: Graag gedaan verslaggever, die kerstboom zal hier s rap gezet worden se

Duoverslag: VTT Dwars door de Denderstreek 11/11 Aspelare en MTB De Coninck Herzele 17/11

ASPELARE: Ons gewaardeerd lid, Bart Boonaert, is zot van de mountainbikerit in Aspelare. Dat vertelt hij ons nu toch al enkele jaren. Meestal staat hij daar wel alleen te schilderen ( alle, tis te zeggen da er in zijn compagnie die dag nog geen enkele Pruine Proek was toegetreden ). Meestal heeft dat te maken met het feit dat den 11e zes keer op de zeven niet op een zondag valt, en bovendien moet de rit de concurrentie ondergaan van jaarmarkt Houtem, een klassieker in de streek qua drankmisbruik.
Over drankmisbruik gesproken, Bart besloot in de vroege namiddag te starten, om zodoende de nabespreking toch iet of wat te beperken. Zo stonden om 13 uur Bart, uw verslaggever en Chris Beerens in de kantine in Aspelare om een rit van 37 km te rijden. We konden wel profiteren van de parcourskennis van drie Pruine Proeken die de rit in de voormiddag hadden gereden. David Bauwens was al naar vrouw en kindje, maar geen nood, Joris en Wouter zouden ons zeker wegwijs maken ivm het te volgen parcours. Helaas, pindakaas, de nabespreking van beide heren was al deftig uit de hand gelopen dat er nog weinig nuttig info kon worden verstrekt, althans toch niet over het sportieve luik ;-)
Met de broer van Bart en Luc, ne plaatselijk landbouwer die zijn weide ter beschikking had gesteld, trokken we dus met vijf op pad. De overvloedige regen van de afgelopen weken was nog steeds verantwoordelijk voor kilo's modder en had de organisatie ertoe genoopt enkele passages te schrappen en last minute alternatieven te zoeken. Dit deed echter niets af aan de schoonheid van de rit en we durven te beamen dat Bart wel eens gelijk kan hebben dat dit een prachtrit en schitterende organisatie is. Bovendien mochten we al eens - voor ons - onbekende baantjes ontdekken en hadden we door het late startuur de baan voor ons alleen. Op klimgebied lag het zwaartepunt op en rond Pollare en de eerste bevoorrading. Daar was al duidelijk dat dit toch wat aan de zware kant was voor Barts twee gastrijders. Besloten werd dat ondergetekende en Chris er samen op uit trokken om de volledig rit af te werken, waar Bart bij de twee stervende zwanen bleef en de rit zou inkorten om gelijktijdig aan te komen. Met het gashendelke goed open en in het zog van twee jonge rennertjes (en soms zij in ons zog) haspelden we de resterende 20 km vlot af, waarbij Chris over de grootste motor bleek te beschikken en bibi op t einde zijn inspanning leek te bekopen van de enige asfalthelling waar hij er Chris had afgereden.
Moe maar voldaan kwamen we inderdaad gelijktijdig met onze drie gezellen terug aan de kantine, alwaar we een bescheiden "blond" nabesprekingske hebben gehouden, zijnde niet van het kaliber van onze voormiddagvriendjes ;-)

HERZELE: dit zal een kort verslagje worden want ... verslaggever stond om negen uur alleen aan de start van MTB De Coninck. HFPP lid Fosselle wist mij te zeggen dat drie kompanen al tien minuten eerder van start waren gegaan. Bibi had zijn aanwezigheid niet bevestigd, dus dachten de drie heerschappen Boonaert, Joris en Ponnet dat ze voltallig waren en dus konden starten voor de lus van 37km. Verslaggever dus alleen op pad en waar dit in het begin een helletocht leek te worden ( ijzig koud en de wantjes vergeten )begon ik me meer en meer te "jeunen" in deze mistige novembermorgen. het voordeel van alleen rijden is dat je zelf je tempo kan bepalen zonder snellere of tragere compagnons die je tot het uiterste drijven of waar je moet op wachten. Door het - al zeg ik het zelf - vrij strakke tempo bleek ik eigenlijk bezig aan een achtervolgingsrit op mijn maatjes en bij de bevoorrading aan de Buyssemolen had ik ze bij hun lurven. het mooiste deel van de rit bleek dan al achter ons te liggen en er restten ons toen nog een twaalftal kilometer over vertrouwde Herzeelse wegen. Enkele weken niet rijden bleek voldoende om Ponnet te bombarderen tot zwakkere schakel in dit gezelschap maar het verschil was steeds minimaal. Ook aan deze rit kwam een einde, maar niet voor de glijbaan achter het kasteel nog moest worden overwonnen. Op de strook tussen de maisvelden, vals plat omhoog, zag je waar je ook keek bikers voet aan grond zetten, vallen in de modder of dansen met een maisstengel. Vijftien kilo modder later mochten we in de gemeenteschool verpozen en terugblikken op een heel leuke maar vuile baggertocht door gigantische modderplassen. De afwezigen hadden alweer ongelijk.

Verslag Halloween VTT Zwalm 03/11/2013

Ritje op verplaatsing deze keer, en wat voor één. Door de aanhoudende regen van de afgelopen dagen/weken konden we ons alvast voorbereiden op een waterballet. Waarschijnlijk ook daardoor kregen we slechts vier Pruine Proeken aan de start in Zwalm: Jurgen, Bart, Chris en verslaggever trokken richting Vlaamse Ardennen om de HalloweenVTT af te werken. Dat dit geen gewoon ritje wisten we al bij aankomst. Omdat er geen parkeerplaatsen meer vrij waren aan de sporthal schoot uw verslaggever zich met zijn bruine Proekenmobiel het plaatselijk grasveld op en dit bleek een glibberige onderneming. Chris, die een half uur eerder een platte autoband had moeten vervangen door een "kerrewiel" ( dixit Chrisken zelve ) besloot wijselijk het grasveld niet als parkeerplaats te nemen en zocht verderop een parkeerplaatske. Een wijze beslissing bleek iets later: een deelnemende mountainbiker met een Fordje reed zich enkele minuten later lekker vast in het weiland en kon 100 per uur rijden zonder ook maar één meter vooruit te gaan.
Genoeg over auto's, fietsen gvdomme: allé ploeteren. Amper twee kilometer verlieten we Zwalm langs de Zwalmbeek richting Paddestraat en deze strook was een duidelijk voorbeeld van wat ons de komende 35 kilometer te wachten stond: ploeteren, glijden, voet aan grond en voor sommige bikers valpartijen, we zagen en ondervonden er alles van. Met de nodige kilo's smurrie trokken we verder, en ook al reden we eerst richting bekende wegels in het Zottegemse: de Vollander in Strijpen, Oudenhove en Hostellerie in Michelbeke lagen er nog nooit zo zwaar en vuil bij als deze keer. Voor onze rookie Jurgen bleek deze rit dan ook een ware martelgang maar met zijn ondertussen alomgeprezen karakter bleef hij de modderstroken moedig verwerken.
Naast de baggerwerken mochten we ook al eens een klimmeke verwerken: op de Rekelberg bleek Boonaert over de sterkste papieren te beschikken en was ondergetekende zeer tevreden de afstand tot een minimum te kunnen beperken, waarbij we veel stervende zwanen konden oprapen. Chris moest hier ook een gaatje laten en Jurgen reed op eigen tempo, zonder forceren, lustig verder. Het mooiste deel van de rit kwam er net voor en net na de bevoorrading in St Maria Horebeke. We hebben nog ergens het parcours van een nachtbike in Horebeke op gps en we beslisten er deze dit seizoen toch eens tussen te plaatsen: zo schoon en plezant was da daar.
Mogen wij trouwens promotie maken voor deze rit ? De bevoorrading die we mochten aanschouwen was een echt toppertje: koeken, wafels, soep me ballekes, fruit, zelfs snoepekes: u noemt het en ze hadden het. Ondertussen was het ook beginnen regenen maar dat kon ons eigenlijk nog weinig deren: we verteerden het resterende parcours zonder morren.
Na 38 km zat onze rit er op en trokken we richting sporthal en genoten we van enkele Enames om het suikerpijl weer op orde te krijgen. Eentje is geentje en na twee komt drie, en soms zelfs vier en vijf en uiteindelijk doet de lesten de deur toe: wij dus.
Zware rit, zware nabespreking: het was weer zo een typisch Pruine Proekendagje waarbij slechts één ding spijtig was: de geringe opkomst van onze leden. Komt dit door de verplaatsing naar het (verre/verdere) Zwalm?, was t weer nie goe genoeg of zijn ze nu echt allemaal ziek geworden?: misschien zullen we t maandag 11 november ontdekken: Dwars door de Denderstreek, een organisatie van MTB Aspelare ligt op ons te wachten: u kan in de voormiddag of namiddag rijden, als ge maar rijdt gedomme !!