Verslag VTT Wachtebeke 18/09/2011

Hoe zou het nu zijn met Koen De Mezel: dat is de vraag die sinds afgelopen zaterdag door het hoofd speelt van menig Pruine Proek. Immers, ons gewaardeerd lid en tevens gastheer van deze rit is zaterdagavond ( toen zijn lijf al vol adrenaline zat ) ongelukkig ten val gekomen op zijne poep. Zijn staartbeen ( hij heeft er maar 1 ) werd hierbij hard geraakt en het resultaat was dat zondagmorgen de heer De Mezel de belangrijkste afwezige was. Alvast veel beterschap Mezel en hopelijk tot binnenkort.

Wel aan de start op het domein Puyenbroeck waren de heren Coessens, Boonaert, Brusselman en uw verslaggever. Dit viertal kreeg gezelschap van één van de nieuwe luitenanten van Belgisch Kampioen Coessens en deze jongeling heet ( om het nu s voor iedereen gemakkelijk te maken en omda we toch nog genen hadden met dienen naam ) KOEN ! Gelieve zelf een rugnummer of bijnaam toe te voegen aub.

Onder een fris zonnestraaltje begon dit groepje aan de rit van 34 km en uw verslaggever nam de eerste kilometers voor zijn rekening. Alles verliep vlot tot we aan de Moervaart kwamen, dit stukje onverhard langs de dijk van Eksaarde was door de regenval van de dag ervoor herschapen in een spiegelgladde modderbrij. Verslaggever moest ongeveer halfweg voet aan grond zetten en achter hem maakte Wim zijn wekelijkse valpartij. Al bij al kwamen we zonder nat pak ( blijkbaar zijn er na ons nog enkele t water van de vaart ingeraakt). Andy was na die passage blijkbaar al vergeten dat het lang geleden was dat hij nog op een fiets zat want met een stevig tempo nam hij de leiding van de groep en bracht ons naar de eerste bevoorrading. Die was al even mooi als de rit tot dan was geweest ( een openbaring in vergelijking met de rit van vorig jaar ). Ook na de versterkende hapjes en drankjes bleven we het mooiste uit de streek halen en af en toe werden we zelfs vergast op kilometerslange boswegels. Langs de grens met Nederland werd deze leuke rit verder afgewerkt tot ... de heer Brusselman opeens spoorloos verdwenen was. Valpartij, lekke band, fysieke letsels ? Niemand kon het ons zeggen, behalve dan den Boonaert die Andy uit het zicht onttrok van de andere renners. Onze Pruine Proek zat letterlijk met een bruine broek en zette "het schof open", het gat afkuisend met briefkes van tien en twintig euro en nog een oud lottoformulier. Na deze illegale lozing was het bij Andy dan ook in t algemeen een beetje op en het was wel duidelijk dat hij geen ritwinnaar zou worden. Toen we op ongeveer vier kilometer van het einde het beruchte kasseiwegje ( zie voor meer uitleg naar t verslag van vorig jaar op onze vorigen blog ) opreden, bleef het verbazingwekkend kalm. Wim nam de leiding maar drukte het tempo en schalkse blikken werden naar de tegenstand geworpen. We verlieten de kasseien voor een ( nieuw tov vorig jaar) veldwegje en daar besloot uw verslaggever het kopwerk over te nemen. Met een strak tempo ontdeed de groep zich Brusselman en uiteindelijk ook van onze nieuwkomer Koen ( die kan terugblikken op een sterke entree). Met de Belgische én de vicekampioen in het wiel wist uw dienaar dat winnen heel moeilijk zou worden. Wachten tot de modderige weide van vorig jaar, 500 meter voor de aankomst, was dan ook zijn taktiek en misschien zou dat ook de goeie zijn geweest, ware het niet dat dat stuk er niet meer inzat. Net op t ogenblik dat hij zich dit realiseerde schoot Bart als een pijl uit een boog uit het wiel ( Bart, die zich in deze rit telkens liet meedrijven maar nooit de koppositie had overgenomen ) en met Wim in zijn zog won zilveren medaille Boonaert zijn eerste van het seizoen.
U wil natuurlijk ook weten hoe den après was in Wachtebeke (toch de reden waarom deze rit een klassieker wordt genoemd)? We hadden een plaatsje achteraan de tent ( net als vorig jaar ), we wonnen geen fiets ( net zoals vorig jaar ), de Leffe was lekker ( net als vorig jaar ) en op sommige momenten zelfs gratis ( niet zoals vorig jaar, maar de vrouwelijke diensters de kop zotmaken door over décolté's op de Oktoberfeste in Munchen te beginnen helpt daar blijkbaar aan ) zodat we, behalve de organiserende leden, net als vorig jaar als allerlaatsten de tent uitstapten. Het was weer goed geweest en stiekem hopen we volgend jaar op een iets grotere delegatie van de Pruine Proeken, dit was reklame voor het mountainbiken ( én voor de reputatie van de Pruine Proeken ).

PS Er zijn, net als van de eerste rit, foto's van deze rit maar uw verslaggever is op dit ogenblik nog op zoek naar t kabelke om van de kodak naar de website te plaatsen. Wij hopen deze zo snel mogelijk op deze blog te plaatsen.

Sportieve groeten

Het PP Bestuur

Verslag: Mountainbikeweekend Mol 02/09-04/09

Bij deze het langverwachte verslag van het bikeweekend van de Pruine Proeken in Mol. Sommigen omschrijven zo n weekend als een retraite, anderen geven dit graag de naam van een teambuilding en nog anderen noemen dit een ordinaire zuip- en braspartij. De waarheid ligt, zoals zo vaak het geval is, in het midden. Zes Pruine Proeken, te weten uw voorzitter/verslaggever, ondervoorzitter T Bidon, Joris, Wim C, Bart Boonaert en de uit de doden opgestane Iwan werden bereid gevonden onze mountainbikeclub te vertegenwoordigen op het (internationale J ) bikeweekend te Sunparks Mol.

 

Vrijdagavond kwam de bruinwitte brigade dan ook aan in Mol en meteen werd ons basiskamp grondig geïnspecteerd: vooral de frigo kon op veel bijval rekenen, iets wat niet gezegd kan worden van het algemeen comfort van onze vakantievilla. Nuja, we hadden toch geen plannen om er veel in te blijven lummelen. Zo gingen we al snel naar de openingsreceptie die aan de bikers werd aangeboden. Was dat even een tegenvaller zeg: slechts één bonnenke per persoon voor een verschrikkelijk slecht bier Leffe Ruby genaamd, en hoop en al drie bitterballekes : neen, dat is niet wat wij gewoon zijn. Met een droge keel en een hongerige maag werd dan ook naar alternatieven gespeurd. Wim stelde voor om het nuttige aan het aangename te koppelen: we zouden via halve liters jupiler een schoon marcelleke kunnen verdienen zodat we ook onder onzen tenue allemaal schoon in uniform zouden zijn. Op een kleine twee uur was de missie volbracht en had elk van ons genoeg bonnekes verzameld voor een marcelleke. De lege maag kon bij thuiskomst in ons basiskamp worden aangevuld met versgemaakte lasagne, vriendelijk aangeboden door mevrouw van de voorzitter. Dank u zeer Annelies !

 

Na een nachtrust die voor de één al langer was geweest dan voor de andere startten we zaterdagvoormiddag aan datgene waarvoor we (ook) gekomen waren: een mountainbiketocht van 48 km door de Kempense heide en rond de plaatselijke meren, kanalen en riviertjes. Een totaal andere streek en verschillend parcours ten opzichte van onze Vlaamsche baggergrond en dat maakte dat we ons fantastisch amuseerden op deze tocht, al beukte de zon heftig op onze kopjes en ging de thermometer vlot naar 35 graden. We besloten dan ook een extra stop in te lassen aan één of andere taverne in de geburen van Tom Boonen zijn doeningske. Kort daarna moesten we een soldaat achterlaten op het front: Wim was al ten val gekomen maar stond pas echt stil toen zijn zadelpen het begaf. Na singletracks langs groene, bruine en zwarte Nete, technische uitdagingen in de bossen en het stuiven over de zanderige ondergrond van de Kempen werd na 40 km ook al aan een ritoverwinning gedacht. Joris toonde zijn blakende conditie, uw verslaggever aarzelde niet en trok mee ten strijde. Hierbij porde hij Joris verder aan het tempo nog wa op te trekken. In de achtergrond begroeven Iwan, Tom en Bart de strijdbijl, volgens sommigen omwille van “nie beter kunnen”, anderen zeggen “ uit solidariteit met Iwan”, wiens eerste rit dit was in acht maanden, Hij deed het vrij goed maar de tempoverhogingen waren er wa veel aan. In elk geval, Joris stoomde zonder problemen naar de ritoverwinning, uw verslaggever reed zich de pleuris ( remember het voorval met de ondervoorzitter op de gentlemenskoers in Borsbeke ) om tweede te worden, en minuten later reed Tom naar brons.

 

Discussies werden gevoerd, de ruggen werden ingezeept in het subtropisch zwemparadijs en pintjes werden verzet zodat alles al snel weer peis en vree was. Toen s avonds Wim huiswaarts keerde wegens familiale verplichtingen, besloot het resterend vijftal de stad Mol te gaan verkennen. Mol, thuisbasis van de cocaineverslaafde vrienden van Tommeke Boonen en geboorteplaats van drie Miss België winnaressen de afgelopen vijftien jaar. U raadt het al, De Pruine Proeken keken er naar uit zoals een vijfjarige naar een lolly (nen echte lolly he vetzakskes). 

Wat zich die nacht afspeelde in de Corbiestraat in Mol ... komt niet in dit verslag !!!

  

 

Zondagmorgen, na alweer veel te weinig slaap en onder het geluid van de neerdalende regen werd al veel minder reikhalzend uitgekeken naar deel 2 van het bike-weekend. Tussen de regendruppels door trokken we ten strijde voor de kleine lus van 24 km. Al na enkele  honderden meters wisten we dat het verschil letterlijk dag en nacht was met 24 uur eerder. De zandgrond was herschapen in een modderige brij en de singletracks werden glibberige strepen modder. Bovendien was niet iedereen voldoende gerecupereerd van de nachtelijke exploten en dus werd deze kleine tocht alsnog een uitdaging. Vooral Tom was ambitieus aan de start gekomen want hij wou weerwraak nemen op zijn uitdagers van de dag voordien: op een zeven kilometer voor de meet ging hij dan ook in de aanval, met de onvermijdelijke Joris als metgezel. Nu was het de beurt aan uw verslaggever om samen met Bart de strijd te staken en Iwan bij te staan in zijn calvarietocht. Joris behaalde zijn tweede overwinning op rij en mag zich Kampioen der Kempen 2011 noemen. Tom was tevreden met zijn zilveren plak en Bart versloeg in de sprint uw dienaar voor de derde plaats.

Na een verkwikkende douche en een laatste speeluurtje in het zwemparadijs namen de Pruine Proeken in de vroege namiddag afscheid van Mol en zijn inwoners.

Het was een geslaagd event en meer dan waarschijnlijk voor herhaling vatbaar, al zullen we het concept toch eens herbekijken, de organisatie en combinatie met Sunparkt bracht geen meerwaarde maar daar vinden we zelf wel een alternatief voor.

Voor wie toch wil weten hoe het er zaterdagnacht aan toeging: steek uw licht dan eens op bij ... ons bokske  J

 

Verslag voorbereidingsrit: 9/11 Twin (water)Towers-rit

Op deze historische dag ( remember 10 jaar geleden, maar vooral remember 36 jaar geleden: de geboorte van ons aller ondervoorzitter Tom Bidon ) werd het nieuwe baggerseizoen 2011-2012 op gang geschoten. Dit op een nieuwe startplaats ad interim. Omdat ons nieuw lokaal Torenhof nog dicht was wegens vakantie was de nabijgelegen parking van de Steenoven de plaats van vertrek.
Blijkbaar was dit niet iedereen duidelijk (nietwaar Roel?) maar uiteindelijk kon uw verslaggever drie oude getrouwen verwelkomen: Roel, kleine Vijverman en Stijn Proost kwamen met volle goesting aan de start, de één al met wat meer kilometers aan de start dan de andere. We kregen nog gezelschap van een nieuw lid, rechtstreeks geïmporteerd uit de rennersstal van onze Belgisch kampioen Wim Coessens. Hans had zijn deelname via het sociaal netwerk aangekondigd ( iets wat we iedereen aanraden by the way ) en werd door de Pruine Proekskes direct aanvaard.
Uw verslaggever haalde zijn inspiratie voor deze rit uit de historische gebeurtenissen in New York, dag op dag 10 jaar geleden: een ode aan de Twin Towers. Omdat de WTC torens aan Brussel Noord wat veraf lagen zochten we een alternatief in onze buurt en geef toe, de watertoren van St Lievens Esse en zijn broertje op de rand St Lievens Houtem/Borsbeke kunnen de vergelijking zeker doorstaan. Langs de burcht ging de rit richting Ressegem via t kasteelbaantje om zo het alombekende Schapenbrugske te overschrijden richting Woubrechtegem. In die eerste kilometers konden we direct merken dat onze vriend Vijverman over een prima conditie beschikt. Hij reed constant vooraan, meestal vergezeld van uw verslaggever-gids en hij schudde hard aan de boom toen we richting St Antelinks trokken: kleine Vijverman heeft een weddenschap lopen met iemand om 130 km van de Regiotour te rijden en geloof ons: hij zit perfect op schema. Proost daarentegen had nog last van de naweeën van een griepje en voor hem ging het op dat ogenblik wat te snel. Nieuwkomer Hans en Roel volgden gezwind.
Het wachten op de traagsten werd perfect opgevolgd en samen reden we a l'improviste naar het Duivenbos waar we nog s door het bos wilden rijden. Alles ging vlot maar we ondervonden al snel dat het pad de laatste maanden niet meer vrijgehouden was en dus hier en daar overwoekerd werd met netels en doornen. Die hingen ook op borst- en ooghoogte en uw verslaggever kon al snel met overgesneden polsen uitpakken. Op het einde van het Duivenbos was het pad al bijna niet meer zichtbaar maar een weg terug was er niet (of twas toch geen optie) en dwars door de netels zetten we onze weg verder. Tintelend namen we de afdaling aan de Bever en zo trokken we via grondgebied Steenhuize naar de Noordelijke Toren, de watertoren van Esse. We hadden nu al de meeste deelgemeenten van Herzele aan onze scalp hangen en dat deed ons besluiten de Zuidelijke Toren te benaderen langs de Pardassenhoek en Oombergen via Hillegem. Ook hier reed Vijverman indrukwekkend door, van nabij gevolgd door Hans, die ook wel wat zomerkilometers met de koersfiets op zijn palmares staan heeft. Langs de overblijvende deelgemeente Borsbeke reden we na een dertig kilometer terug naar onze startplaats. Een laatste inspanning van uw verslaggever werd overgenomen en tot het einde verder gezet door Vijverman. Roel en Hans pikten hun wagonnetje aan. De aprés MTB werd een déjà vue want onze oude stamplaats bij de Roele ( en vooral nonkel Willy ) werd bezocht door de Pruine Proekenbrigade. Meerdere donkere Leffes werd geconsumeerd en nonkel wordt bedankt voor de droogjes die de natjes moesten compenseren. Het was uiteindelijk al half twee eer de laatste het licht uitdeed. Uw verslaggever zag ( en voelde ) dat het goed was geweest.
Volgende week beginnen we er officieel aan: ons lid Mezel verwacht ons in zijn thuisbasis Wachtebeke om er op het plaatselijk domein Puyenbroek te verwelkomen voor de mountainbiketocht aldaar. Aanwezigen van de vorige editie weten dat het parcours vrij snel en vlak is maar dat de après een echte uitdaging vormt. U komt toch ook?

Welkomwoordje

Welkom, welkom beste leden, sympathisanten en toevallige voorbijgangers.
Dit is de nieuwe verzamelplaats van MTB De Pruine Proeken op het www. Uw favoriete mountainbikeclubje uit Herzele zag zich verplicht andere oorden op te zoeken op het internet. U zal trouwens merken dat er heel wat gewijzigd is ten opzichte van vorig jaar. Baggerseizoen 2012 belooft een grand cru-jaar te worden met een nieuwe spirit, nieuwe startplaats, nieuwe leden en met een aangepaste rittenkalender ( die nog moet worden opgemaakt ). Wees gerust, als er nog wijzigingen zouden komen, laten we u dat onmiddellijk weten via deze informatiesnelweg.
Wat is hetzelfde gebleven?: den tenue, het bestuur, de zondagritten en het aanvangsuur van 9 uur én uiteraard de vriendschappelijke sfeer tijdens en na de rit ( ook gekend onder de naam "nabespreking" of "après MTB" ) en uiteraard e wekelijkse verslagen.

Het is de betrachting van het bestuur om dit jaar de ritten zo aangenaam mogelijk te maken voor iedereen, met het nodige respect voor elk lid: getraind of niet, superconditie of nog in volle opbouw zijnde, gepatenteerd dronkaard of geheelonthouder: we willen dat elke Pruine Proek tevreden huiswaarts keert en aan moeder de vrouw kan zeggen: "volgende week weer"
Onze leuze: SAMEN UIT SAMEN OP CAFE !!!