Het Pruine Proeken baggerseizoen 2013-2014 is afgelopen zondag officieel van start gegaan. Waar we de voorbije jaren richting Wachtebeke trokken om onze maat De Mezel een gelukkige verjaardag te wensen en er de plaatstelijke rit te rijden, zijn we het dit keer dichter bij huis gaan zoeken: naar Michelbeke. De reden hiervoor is dat Mezelken al twee jaar nie meer op een mountainbike heeft gezeten: lichamelijke aftakeling en prioriteit geven aan feesttenten opzetten zijn hiervan de voornaamste oorzaken. Wij dus naar Michelbeke, aan de voet van de Berendries, om de 2e Memorial Jeroen De Backer te rijden. Jeroen was leekracht in Stella Matutina en overleed twee jaar geleden aan leukemie. Zijn vrienden houden de herinnering aan hem dus levend met een cyclo happening en dit voor het goede doel.
In DeCroo-town tekenden zeven Pruine Proeken present, en dat waren: Forsitter Tom, Bart, Joris, Wim C, Wim B, uw verslaggever en semiprof Roel. De Roel dus, verschillende jaren actief Pruin Proekske geweest die de voorbije twee jaar de mountainbike heeft moeten inruilen voor de truweel, de schup en den betonmolen. Semiprofke is ondertussen gesetteld in zijn nieuwe woning en kan ons dit jaar weer vervoegen, iets wat we alleen maar kunnen toejuichen. Voor de kandidaat kampioenen iets minder goed nieuws want met de Roel krijgen ze er een serieuze titelkandidaat bij.
Bij aankomst dook een eerste probleem op: welke afstand zouden we rijden: 25,45 of 55? Bij het bekijken van de kaart merkten we dat de 25km richting Zottegem trok. Nu, de wegen rond Velzeke, Oudenhove en Stijpen zijn ons voldoende gekend dus leek het ons opportuun om te starten op de 55km met als doel richting aankomst te rijden bij het begin van het 25km traject. Zo gezegd zo gedaan en wij dus vol goede moed op pad. Behalve goede moed had je ook wel uw klimmerbenen nodig want vanaf de 1e kilometer ging het parcours in stijgende lijn. Onze forsitter moest onmiddellijk de rol lossen en ook Wim kwam iets tekort, ofwel bleef hij uit sympathie bij Tom. We hebben het Wim niet kunnen vragen want na amper vijf kilometer moest hij ons met zadelbreuk verlaten. Tom bleef ondertussen ploeteren maar kon op de technische stukken en afdalingen wel steeds terugkeren tot op het wiel van verslaggever, die ook dit jaar geen Kenny Belaey zal worden ( voor de onwetenden: de Kenny is wereldkampioen trial, ne stuntman op ne velo dus ) maar moest bij elke klim lossen en had blijkbaar veel moeite om nog vooruit te geraken.
Het ging ondertussen van kwaad naar erger bij Tom en na een goeie tien kilometer besloot hij dan ook er de brui aan te geven ( ondertussen weten we dat onze Forsitter blijkbaar met koorts aan het rondrijden was: spoedig beterschap Tom ! ).
Bij ons resterend vijftal was verslaggever nu de zwakke schakel en vanuit zijn positie ( de laatste dus) kon hij zien dat de conditie van zijn vier maten er best mag wezen. Joris vloog als het ware en de drie anderen moesten niet of nauwelijks onderdoen. Mister Buyle moet hierbij wel op zijn adem getrapt hebben want naar het einde was t vet van de soep, zo verklaarde Wim achteraf zelf.
De rit zelf was een openbaring: ge kunt in en om Brakel een serieus stukske mountainbiken, da is daar dus gene meter vlak he! Op bepaalde ogenblikken waanden we ons op de Herdermarathon, technische afdalingen werden stante pede opgevolgd door nijdige klimmetjes, die door de aanhoudende regen van de dagen ervoor soms wel waren omgetoverd in wandelpaadjes ;-)
Na een goeie 30 km keerden we richting arrivé om er onder een ( op dat moment eindelijk verschenen ) stralend zonneke nog te genieten van enkele Enames. Meer moet da echt nie zijn voor een eerste keer. Al zal verslaggever er voor zorgen dat hij volgend jaar al eens wa op een mtb heeft gezeten in de zomermaanden ;-) U toch ook ???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten