We stonden dus in Geraardsbergen aan de start en dan is het ook logisch dat we al de eerste hectometers mochten klimmen. Het tempo werd niet alleen gedrukt door het overwinnen van de hoogtemeters maar ook door het oponthoud door de opvallend talrijke opkomst van mountainbikers.
Wij kozen in deze rit voor de tussenafstand, zijnde 38 km en een blik op een infoblaadje aan de start leerde ons dat we 535 hoogtemeters moesten overwinnen. Die meters haalden we zeker niet rond recreatiepark De Gavers alwaar we enkele kilometeres rond de plaatselijke visvijver moesten rijden. Daar was weinig spannends aan maar toch was er even opwinding toen Hans even niet aan het opletten was en hij bijna een plaatselijke marginaal-kampingbezoeker ging opscheppen.
Na deze eerste tien vrij vlakke kilometers mochten we ons toch zoetjesaan opwarmen aan het hoofdgerecht van deze rit: de Bosberg.
Deze bult, die volgend jaar uit de Ronde wordt gezwierd en een hoofdrol speelde in menig tooggesprek, moest drie keer worden beklommen: twee keer via een onverharde zijflank en één keer via de bekende kinderkopjes uit "de koers". We konden ons gezelschap op dit bergje al eens taxeren: vooral Bart etaleerde zijn uitstekende conditie en mocht gerust naast die twee andere klasbakken Joris en Wim in de rangorde staan. Onze favorieten voor het podium vandaag waren eigenlijk daar al gekend. Uw verslaggever zelve overleefde de eerste beklimming van de zijflank vrij goed maar kreeg geen tijd om te recupereren en liet de groep rijden in de afdaling naar de Bosberg, de betegelde versie dus.
Na een drukke bevoorrading ( die blijkbaar twee keer werd gebruikt door de renners die de lange afstand reden ) konden we de laatste kilometers aanvatten en daarin zou het venijn in de staart zitten. Dat andere monument dat uit De Ronde is geschrapt, zijnde De Muur lag nog op ons te wachten. Iedereen was het er over eens dat deze Oostvlaamse steenpuist een mooie aankomst zou zijn voor ons Pruine Proeken-wedstrijdje en een verdiende winnaar zou opleveren.
Door de singletracks en het grote aantal mtb'ers die daar tegelijkertijd aankwamen was het soms een kwestie van net op tijd een tragere rijder of rijdster voorbij te steken of het gat was gevallen en dat is ook in ons groepje voorgevallen. Opeens was een viertal er vandoor: Joris, Wim, Hans en Joao ( er moet gezegd: hoe beter de conditie, hoe minder kans dat je komt vast te zitten achter trager verkeer, het was dan ook geen toeval dat net zij de dans der traagheid ontsprongen ) Hans kon kort daarna zijn tocht naar de overwinning verder zetten en daarachter kwam het drietal dat de strijdbijl reeds begraven had. Onder andere Lieven was hierbij terug te vinden maar die had in de dagen die vooraf gingen aan deze rit al heel wat kilometers versleten tijdens zijn opbouwfase voor een nieuw competitie-wegritseizoen.
U krijgt dus de beschrijving van de slotklim uit tweede hand: bij het opdraaien van de Muur had Joris een kleine voorsprong op het tweetal Wim en Bart en het was deze laatste die de sprong naar de leider waagde. Hij ging, kwam, zag en overwon op dusdanige manier dat Joris deemoedig het hoofd boog en met respect zijn meerdere erkende. Wim kwam als derde boven met Joao in zijn zog en Hans had nog een ferme remonte in huis en kwam nog dichtbij dit tweetal. Niet lang daarna kwamen ook Bjorn, verslaggever en Lieven boven op de muur.
Door de drukte kozen we deze keer niet voor de kantine die als eindstreep diende maar zochten we ons heil in een plaatselijk dorpscafeetje in Idegem dorp, waar den drank nog goedkoop is en het volk mekander nog kent en gerust laat. Wij laten u bij deze ook gerust en beloven u dat het volgende verslag niet lang op zich zal wachten. Verslaggever is namelijk van plan om zijn week achterstand in te halen.
Sportieve groeten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten