Zondag 13/10/2013, een druilerige en
donkere zondagochtend zoals er wellicht nog enkele zullen volgen dit jaar. Het
is pas 7u45 als de klokradio zijn eerste deuntjes zingt, toch nog even gebruik
maken van de snooze-functie om uiteindelijk rond 8u – fris en monter – uit ons
bed te springen. Vandaag staat Vlierzele op zijn buyles op het programma, vol
goede moed begint het gekende ritueel... Vertrekkensklaar en toch slaat de
onrust toe.... de grijze wolken worden dreigender en de eerste regendruppels
vallen uit de hemel. Uit voorzorg wordt er naar de voorzitter van het
baggerseizoen, de heer Van Den Bossche gebeld om te informeren of er is deze
omstandigheden wel gestart wordt. Een keer gebeld, 2 keer.. tot 3 –maal toe
blijft het telefoontje onbeantwoord. Zou hij zich overslapen hebben of was dit
al een vaag voorteken; soit onder het motto: we zijn toch al wakker, wordt er
vertrokken richting startplaats. Ondertussen is het al goed aan het regenen.
Bij aankomst blijken er al 9 pruine proekers te staan wachten! Een kleine opsomming: organisator Wim Buyle, zijn schoonbroer Fosselle, Bosse en zijn schoonbroer Jurgen ( Pruine Proeken worden een familiebedrijf) , Rob, Bjorn, Wim, Koenraad en Beké. En wijle weg....
Amper 2 km ver en het verhaal van de 10
kleine negertjes kan beginnen... Op een nog onontgonnen stukje terrein tussen
Herzele en Hillegem (discussie of het nu een wegeltje is of niet, laten we hier
achterwege) - om het met een ‘Ollandse uitdrukking
te zeggen’ kiest Bosse eieren voor zijn geld. Was het terug een aanval van zijn waterfobie
of iets anders, pas bij de hergroepering wordt zijn aftocht aan de koplopers
meegedeeld en is het reeds te laat om hem alsnog te overtuigen om door te zetten.
Toen waren ze nog met 9.... en ging het
richting ST – Lievens Houtem, Cotthembos; alwaar de technische vaardigheden van
onze overblijvers een 1ste keer op de proef worden gesteld. Als
volwaardige cyclo- crossers worden de hindernissen door de ene al wat handiger
dan de andere genomen. Vanuit de achtergrond horen we deze keer een kreet...
Koenraad heeft pech. Zadelbreuk is zijn deel. Gelukkige is onze organisator;
Wim Buyle op alles voorzien... en met een beetje sleutelen kan Koenraad verder
of we waren maar met 8 meer.
Dat het soms van details afhangt, zal ieder
MTB’er wel weten. Bjorn is niet te tevreden over de gekozen bandenspanning en
maakt van elk oponthoud gebruik om dit te verhelpen. Mijn ‘Ollandse
medegezellen’ weten ongetwijfeld nu al wat er zal volgen. Inderdaad, Bjorn
krijgt ook nog af te rekenen met een ander drukprobleem en staat even later
langs de weg.
Ondertussen wordt er koers gezet richting
Borsbeke en wordt het duidelijk dat het soms een ietsje te snel gaat voor
Jurgen. Het gebrek aan terreinkennis (immers de Rooky van het gezelschap)
speelt hem parten waardoor hij grotere inspanningen moet leveren dan de rest.
Maar het mag gezegd worden, in tegenstelling tot zijne ‘schuuunen’ is hij er
nog altijd bij.
Ondertussen naderen we wellicht het meest
technische stuk van de rit. Via een zijwegeltje van de trambaan gaat het
zoetjesaan bergop. Eens het topje bereikt, volgt een glibberige, steile
afdaling. Wim en Kristof gaan hier vlotjes naar beneden, de rest verkiest het
betere voetenwerk. Coessens, van geen kleintje vervaard, wil niet onderdoen
voor de 2 kamikazes en overvleugeld hen in snelheid. Maar dan slaat het noodlot
toe... een slipper van het achterwiel laat hem alsnog kennismaken met den
Borsbeekse beton. Pardoes op zijn schouder! Efkes bekomen denkt Wim en we
kunnen terug verder.
Letterhoutem, Vlierzele ... de baantjes
volgen mekaar snel op en we naderen dan ook de bevoorrading. Gastmevrouw en
–heer zijn deze keer de ouders van Wim Buyle. Bananen, rijsttaartjes,
chocolade, koekjes, cola, water... een doorsnee bevoorrading van de betere
georganiseerde tochten kan er niet aan reuken. We willen hen langs deze week
dan ook nog eens bedanken. Ondertussen is het nog altijd aan het regenen.
Tijdens deze tussenstop wordt het alsmaar
duidelijker dat Coessens toch meer last heeft dan hij zelf wil toegeven. Er wordt dan ook beslist dat het beter is om
langs de ‘openbare weg’ terug te keren aangezien hij van geen auto wil weten.
Chris wil hem begeleiden tot in Herzele. Maar het motto samen uit, samen thuis
draagt iedere HF –PP’er hoog in het vaandel (of zou het toch de kou en
nattigheid geweest zijn) en gezamenlijk keren we terug.
Aangekomen op het burchtplein wordt er door
iedereen gretig gebruik gemaakt van Buyles camionette (Idd zelfs hier heeft hij
aangedacht) om warme, droge kleren aan te trekken. Behalve Koenraad... die maar
geen afscheid kan pakken van zijn met modder besmeurde PP-tenue.
Groentensoep, tomatensoep... van een eerste
opwarmingsfase kan er genoten worden in het lokaal alhoewel dat sommigen het
toch bij het meer vertrouwde Enameken houden. Lang blijven we deze keer niet
hangen want de meesten willen gaan genieten van een warme, verfrissende douche.
Hopelijk volgende week drogere
omstandigheden. Het is in elk geval iets leuker... voor iedereen.
uw
verslaggever-ad-interim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten