Over drankmisbruik gesproken, Bart besloot in de vroege namiddag te starten, om zodoende de nabespreking toch iet of wat te beperken. Zo stonden om 13 uur Bart, uw verslaggever en Chris Beerens in de kantine in Aspelare om een rit van 37 km te rijden. We konden wel profiteren van de parcourskennis van drie Pruine Proeken die de rit in de voormiddag hadden gereden. David Bauwens was al naar vrouw en kindje, maar geen nood, Joris en Wouter zouden ons zeker wegwijs maken ivm het te volgen parcours. Helaas, pindakaas, de nabespreking van beide heren was al deftig uit de hand gelopen dat er nog weinig nuttig info kon worden verstrekt, althans toch niet over het sportieve luik ;-)
Met de broer van Bart en Luc, ne plaatselijk landbouwer die zijn weide ter beschikking had gesteld, trokken we dus met vijf op pad. De overvloedige regen van de afgelopen weken was nog steeds verantwoordelijk voor kilo's modder en had de organisatie ertoe genoopt enkele passages te schrappen en last minute alternatieven te zoeken. Dit deed echter niets af aan de schoonheid van de rit en we durven te beamen dat Bart wel eens gelijk kan hebben dat dit een prachtrit en schitterende organisatie is. Bovendien mochten we al eens - voor ons - onbekende baantjes ontdekken en hadden we door het late startuur de baan voor ons alleen. Op klimgebied lag het zwaartepunt op en rond Pollare en de eerste bevoorrading. Daar was al duidelijk dat dit toch wat aan de zware kant was voor Barts twee gastrijders. Besloten werd dat ondergetekende en Chris er samen op uit trokken om de volledig rit af te werken, waar Bart bij de twee stervende zwanen bleef en de rit zou inkorten om gelijktijdig aan te komen. Met het gashendelke goed open en in het zog van twee jonge rennertjes (en soms zij in ons zog) haspelden we de resterende 20 km vlot af, waarbij Chris over de grootste motor bleek te beschikken en bibi op t einde zijn inspanning leek te bekopen van de enige asfalthelling waar hij er Chris had afgereden.
Moe maar voldaan kwamen we inderdaad gelijktijdig met onze drie gezellen terug aan de kantine, alwaar we een bescheiden "blond" nabesprekingske hebben gehouden, zijnde niet van het kaliber van onze voormiddagvriendjes ;-)
HERZELE: dit zal een kort verslagje worden want ... verslaggever stond om negen uur alleen aan de start van MTB De Coninck. HFPP lid Fosselle wist mij te zeggen dat drie kompanen al tien minuten eerder van start waren gegaan. Bibi had zijn aanwezigheid niet bevestigd, dus dachten de drie heerschappen Boonaert, Joris en Ponnet dat ze voltallig waren en dus konden starten voor de lus van 37km. Verslaggever dus alleen op pad en waar dit in het begin een helletocht leek te worden ( ijzig koud en de wantjes vergeten )begon ik me meer en meer te "jeunen" in deze mistige novembermorgen. het voordeel van alleen rijden is dat je zelf je tempo kan bepalen zonder snellere of tragere compagnons die je tot het uiterste drijven of waar je moet op wachten. Door het - al zeg ik het zelf - vrij strakke tempo bleek ik eigenlijk bezig aan een achtervolgingsrit op mijn maatjes en bij de bevoorrading aan de Buyssemolen had ik ze bij hun lurven. het mooiste deel van de rit bleek dan al achter ons te liggen en er restten ons toen nog een twaalftal kilometer over vertrouwde Herzeelse wegen. Enkele weken niet rijden bleek voldoende om Ponnet te bombarderen tot zwakkere schakel in dit gezelschap maar het verschil was steeds minimaal. Ook aan deze rit kwam een einde, maar niet voor de glijbaan achter het kasteel nog moest worden overwonnen. Op de strook tussen de maisvelden, vals plat omhoog, zag je waar je ook keek bikers voet aan grond zetten, vallen in de modder of dansen met een maisstengel. Vijftien kilo modder later mochten we in de gemeenteschool verpozen en terugblikken op een heel leuke maar vuile baggertocht door gigantische modderplassen. De afwezigen hadden alweer ongelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten