Verslag: Mountainbikeweekend Mol 02/09-04/09

Bij deze het langverwachte verslag van het bikeweekend van de Pruine Proeken in Mol. Sommigen omschrijven zo n weekend als een retraite, anderen geven dit graag de naam van een teambuilding en nog anderen noemen dit een ordinaire zuip- en braspartij. De waarheid ligt, zoals zo vaak het geval is, in het midden. Zes Pruine Proeken, te weten uw voorzitter/verslaggever, ondervoorzitter T Bidon, Joris, Wim C, Bart Boonaert en de uit de doden opgestane Iwan werden bereid gevonden onze mountainbikeclub te vertegenwoordigen op het (internationale J ) bikeweekend te Sunparks Mol.

 

Vrijdagavond kwam de bruinwitte brigade dan ook aan in Mol en meteen werd ons basiskamp grondig geïnspecteerd: vooral de frigo kon op veel bijval rekenen, iets wat niet gezegd kan worden van het algemeen comfort van onze vakantievilla. Nuja, we hadden toch geen plannen om er veel in te blijven lummelen. Zo gingen we al snel naar de openingsreceptie die aan de bikers werd aangeboden. Was dat even een tegenvaller zeg: slechts één bonnenke per persoon voor een verschrikkelijk slecht bier Leffe Ruby genaamd, en hoop en al drie bitterballekes : neen, dat is niet wat wij gewoon zijn. Met een droge keel en een hongerige maag werd dan ook naar alternatieven gespeurd. Wim stelde voor om het nuttige aan het aangename te koppelen: we zouden via halve liters jupiler een schoon marcelleke kunnen verdienen zodat we ook onder onzen tenue allemaal schoon in uniform zouden zijn. Op een kleine twee uur was de missie volbracht en had elk van ons genoeg bonnekes verzameld voor een marcelleke. De lege maag kon bij thuiskomst in ons basiskamp worden aangevuld met versgemaakte lasagne, vriendelijk aangeboden door mevrouw van de voorzitter. Dank u zeer Annelies !

 

Na een nachtrust die voor de één al langer was geweest dan voor de andere startten we zaterdagvoormiddag aan datgene waarvoor we (ook) gekomen waren: een mountainbiketocht van 48 km door de Kempense heide en rond de plaatselijke meren, kanalen en riviertjes. Een totaal andere streek en verschillend parcours ten opzichte van onze Vlaamsche baggergrond en dat maakte dat we ons fantastisch amuseerden op deze tocht, al beukte de zon heftig op onze kopjes en ging de thermometer vlot naar 35 graden. We besloten dan ook een extra stop in te lassen aan één of andere taverne in de geburen van Tom Boonen zijn doeningske. Kort daarna moesten we een soldaat achterlaten op het front: Wim was al ten val gekomen maar stond pas echt stil toen zijn zadelpen het begaf. Na singletracks langs groene, bruine en zwarte Nete, technische uitdagingen in de bossen en het stuiven over de zanderige ondergrond van de Kempen werd na 40 km ook al aan een ritoverwinning gedacht. Joris toonde zijn blakende conditie, uw verslaggever aarzelde niet en trok mee ten strijde. Hierbij porde hij Joris verder aan het tempo nog wa op te trekken. In de achtergrond begroeven Iwan, Tom en Bart de strijdbijl, volgens sommigen omwille van “nie beter kunnen”, anderen zeggen “ uit solidariteit met Iwan”, wiens eerste rit dit was in acht maanden, Hij deed het vrij goed maar de tempoverhogingen waren er wa veel aan. In elk geval, Joris stoomde zonder problemen naar de ritoverwinning, uw verslaggever reed zich de pleuris ( remember het voorval met de ondervoorzitter op de gentlemenskoers in Borsbeke ) om tweede te worden, en minuten later reed Tom naar brons.

 

Discussies werden gevoerd, de ruggen werden ingezeept in het subtropisch zwemparadijs en pintjes werden verzet zodat alles al snel weer peis en vree was. Toen s avonds Wim huiswaarts keerde wegens familiale verplichtingen, besloot het resterend vijftal de stad Mol te gaan verkennen. Mol, thuisbasis van de cocaineverslaafde vrienden van Tommeke Boonen en geboorteplaats van drie Miss België winnaressen de afgelopen vijftien jaar. U raadt het al, De Pruine Proeken keken er naar uit zoals een vijfjarige naar een lolly (nen echte lolly he vetzakskes). 

Wat zich die nacht afspeelde in de Corbiestraat in Mol ... komt niet in dit verslag !!!

  

 

Zondagmorgen, na alweer veel te weinig slaap en onder het geluid van de neerdalende regen werd al veel minder reikhalzend uitgekeken naar deel 2 van het bike-weekend. Tussen de regendruppels door trokken we ten strijde voor de kleine lus van 24 km. Al na enkele  honderden meters wisten we dat het verschil letterlijk dag en nacht was met 24 uur eerder. De zandgrond was herschapen in een modderige brij en de singletracks werden glibberige strepen modder. Bovendien was niet iedereen voldoende gerecupereerd van de nachtelijke exploten en dus werd deze kleine tocht alsnog een uitdaging. Vooral Tom was ambitieus aan de start gekomen want hij wou weerwraak nemen op zijn uitdagers van de dag voordien: op een zeven kilometer voor de meet ging hij dan ook in de aanval, met de onvermijdelijke Joris als metgezel. Nu was het de beurt aan uw verslaggever om samen met Bart de strijd te staken en Iwan bij te staan in zijn calvarietocht. Joris behaalde zijn tweede overwinning op rij en mag zich Kampioen der Kempen 2011 noemen. Tom was tevreden met zijn zilveren plak en Bart versloeg in de sprint uw dienaar voor de derde plaats.

Na een verkwikkende douche en een laatste speeluurtje in het zwemparadijs namen de Pruine Proeken in de vroege namiddag afscheid van Mol en zijn inwoners.

Het was een geslaagd event en meer dan waarschijnlijk voor herhaling vatbaar, al zullen we het concept toch eens herbekijken, de organisatie en combinatie met Sunparkt bracht geen meerwaarde maar daar vinden we zelf wel een alternatief voor.

Voor wie toch wil weten hoe het er zaterdagnacht aan toeging: steek uw licht dan eens op bij ... ons bokske  J