Voila se, 1 oktober en we zijn hier met ons volgende verslag van een zomerrit. Jawel, net als vorige week mochten we ook nu de zon verwelkomen op onze wekelijkse rit. En de zon was nie alleen, ze had heel wat vriendjes meegebracht. Naast de vertrouwde gezichten Joris, Brusselman, Mezel, Wim en ondergetekende mochten we ook onze Zottegemse kinesist Koen opnieuw verwelkomen. Daar bovenop kregen we drie spiksplinternieuwe leden aan de start: Bjorn Ponnet en Chris Beerens zijn gewaardeerde krachten uit het Herzeelse Flandrienpeleton en zij hebben het plan opgevat om de basisconditie in het winterseizoen te onderhouden bij de Pruine Proekskes. Alvast welkom jongens en natuurlijk aanvaarden we met veel plezier nog meer nieuwe talenten uit de Blue Armada.
Nu we toch internationale termen boven halen is het ook tijd om een compleet nieuw gezicht voor te stellen. Net zoals Cercle Brugge gaan we de Portugese toer op en vanuit het zonnige zuiden kregen wij Joao toebedeeld. Nuja, Joao woont eigenlijk in Erwetegem en is een sympathieke peer uit de kennissen/vriendenkring van Joris. Joao is volop aan het trainen voor een de Senegal Classic, een mountainbiketocht voor het goede doel, zijnde Vredeseilanden. Een deel van zijn training bestaat dus uit een deelname bij de Pruine Proeken. Wij willen Joao nu al inlichten: vooral de nabesprekingen zijn héél intensief en vereisen een goede conditie ( en een brave vrouw/echtgenote ).
Met negen dus, een waar recordgetal waarvoor we al moeten teruggaan naar de jaren stillekes ( de tochten naar t Glazen Huis nie meegerekend ).
Uw verslaggever zag deze rit nog als eentje uit de opbouwfase en had daarom de blauwe Blosorit van Herzele voorgesteld. Nu is deze maar 21 km lang en na een blik op de afgetrainde lichamen van de aanwezige atleten besloot hij eerst een ommetje te maken. Daarvoor werd gebruik gemaakt van het parcours van ons Belgisch Kampioenschap. Door het natte gras en het al even natte maisveld kwamen we op ons vertrouwd terrein en het tempo zat er dan ook goed in. Na de doortocht door het industriepark aan de Rijst kwamen we aan het kantelpunt van ons BK: de klim ( zonder verdere naam ). De weg erheen was lastig ( alweer mais, hier en daar een omgewaaid boomke en dan nog s tengels, tengels, tengels ) maar de klim kon uiteindelijk worden bedwongen, bij de één al vlotter dan bij d' ander. Na een dikke 10 km konden we in St L Esse de blauwe route aanvatten. Langs de deelgemeenten St Antelinks, Steenhuize en Wouwou konden we genieten van het mooie en soms heuvelachtige van onze geboortestreek, ne mens zou er sentimenteel van worden.
Ondertussen waren we wel onze twee helden Andy en Mezel kwijtgespeeld. Zij offerden zich op om op het terras van het Torenhof wa stoelen voor ons bij te houden ( of was er een andere reden ?? ). De rest, met onze nieuwelingen in een glansrol, reed via Wouwou city en Ressegem verder richting aankomst. Langs de kasteeldreef nam Joris het heft in handen, gevolgd door Wim. Uw verslaggever, die van plan was deze strook als eerste op te draaien, mocht het ook deze week op zijn ( te dikke ) buik schrijven en moest uiteindelijk ook zijn voornaamgenoot Koen nog voor zich dulden.
Onder een stralende zomerzon genoten we nog na van deze rit en van de compagnie. Nu we jonge frisse krachten in ons midden hebben en de groep zelfs een internationaal tintje krijgt, staan er ons nog mooie momenten te wachten in dit baggerseizoen ( bagger zal er ooit wel eens van komen zeker? )
Ohja ook dit nog: om multicultureel te zijn zouden we ook graag volgende personen aan de start krijgen:
- een eskimovrouwtje
- ne zelfmoordterrorist ( liefst nen Afghaan )
- een zwoele Zweedse
- de koning van Zwaziland en zijn negenendertig negervrouwkes
Maar als alles normaal verloopt hebben we volgende week ook onzen Boonaert aan de start en da's toch ook al een bijzonder wezen op zichzelf :-) graptjen he
Geen opmerkingen:
Een reactie posten