24 september was een prachtige nazomerdag en de voormiddag ervan werd door de Pruine Proeken benut om een kermisrit door het landelijke, schilderachtige Ressegem te maken. Parcoursbouwer van dienst was ondervoorzitter Tom Bidon, die mening schoolbroekske versleet in de plaatselijke dorpsschool. Daarnaast was hij enkele jaren actief voetbalist bij het plaatselijke SV Ressegem en zoals we Tom kennen, was hij ook niet vies van enig drankgebruik in de lokale horecazaken. Jaarlijks neemt hij dan ook met graagte deel aan de maandagactiviteit van kermis Ressegem: de zielmesse. Om toch een beetje calorieën te verbranden vooraleer hij zich in den drank zou gooien werden we door hem vergast op een ritje van ongeveer 25 km door, op, onder en langs alle kouterbaantjes en wegeltjes die Ressegem rijk is.
Om hem hierbij te steunen kreeg hij gezelschap van de heren Iwan, Rudi, verslaggever, David en de kornuiten van de Coessens, zijnde Hans en Koen. Met zeven en onder een stralende herfstzon werd koers gezet richting het dorp der dorpen. Een eerste keer werd het grondgebied verlaten toen we langs het befaamde Schapenbrugske richting Woubrechtegem reden. Onze gids Tom besloot niet tot aan het Heilig Hartplein te rijden maar een wegeltje eerder af te slaan. Prachtig idee, ware het niet dat dit baantje uitkomt op een iets breder stuk waar sinds jaar en dag een witte camionette het pad compleet verspert. Ook deze keer dus: we overdrijven niet als de ruimte die vrij was naast die werkbolide slechts een goeie 20 cm was. Voldoende om er als volwassen manspersoon langs te geraken ( alhoewel bij sommigen de bierpens toch voor enige hinder zorgde ) maar onmogelijk om er met de mtb-fiets langs te geraken. Tenzij ... je de fiets op zijn kop zet en het stuur onder de wagen door manoeuvreert. Zo gezegd, zo gedaan en na enig gestuntel en verlies van een bidon konden we onze tocht verder zetten.
Het moet gezegd, Tom heeft alles uit deze deelgemeente gehaald wat er te halen viel maar na het oponthoud en door de vele kleine en soms bijna ondoordringbare wegeltjes en paadjes hadden we na een uur slechts twaalf kilometer afgelegd. Tijd voor actie denkt men dan maar dat was buiten David gerekend. Hij kreeg bij de altijd spectaculaire doortocht van den Aaigemschen bos af te rekenen met een lekke band. Hierdoor was onzen tussenstop in de voor de gelegenheid geplaatste tent van de gezinsbond wel een vergelijking met den nmbs waardig. Net zoals de meeste P-treinen en omnibussen richting Zottegem/Oudenaarde arriveerde ons PruineProekentreintje aan het tussenstation met drie kwartier vertraging. We lieten het niet aan ons hart komen en onder een aangename temperatuur genoten we van één of meerder drankjes.
Na deze welkome verpozing werden de resterende kilometers afgehaspeld en traditioneel maakten we ons op voor de eindsprint. Bij het indraaien van het laatste stuk onverhard, aan het ouderlijk huis van ( het tot hiertoe nog niet deelnemende ) lid Andy C werd het tempo opgedreven om het - even plots als het gekomen was - gevoelig te doen dalen. Toen we bij wijze van spreken de eindstreep al konden zien liggen, was het uiteindelijk uw verslaggever ( wie anders? ) die een tempoversnelling plaatste. Tom, die er op dat moment net naast reed, reageerde gepast en pakte toen uit met een zelden gezien manoeuvre: hij reed ondergetekende als het ware de berm in, zodat deze genoodzaakt was in de remmen te gaan. Van deze duidelijke obstructiefout maakten David, Hans en Koen gebruik om in deze volgorde naar het podium te snellen. Na deze korte maar intense tocht werd nog nagenoten van het zonnetje en de abdijbieren op het terras van café Torenhof en ging elkeen tevreden naar huis.
Speciale dank aan onze uitpijler van dienst, Tom, om een leuke rit te organiseren op een oppervlakte van een zakdoek groot. Hadden we al die wegeltjes in onze tienerjaren gekend was onze kans om een Ressegemse deerne eens goe binnen te draaien veel groter geweest :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten