Verslag Dwars door Aaigem - 09/10

Op een druilerige zondagmorgen trok uw verslaggever naar domein Steenberg te Erpe-Mere om er de mountainbikerit "Dwars door Aaigem" te rijden. Uiteraard, beste lezer, deed ondergetekende dit niet alleen: maar liefst negen vriendjes Pruine Proeken gingen hem vergezellen: laten we beginnen met een nieuw lid. Rechtstreeks uit de (ondertussen reeds befaamde ) Blue Armada van de Herzeelse Flandriens geplukt, komt Rob De Pelecijn de rangen versterken. Jawel, DE broer van ... ,maar dan enkele jaren jonger, enkele kilo's lichter en met toch nog iet of wa haar op zijn hoofd. Rob bewees zijn kunnen al op een koersfiets en niemand die er aan twijfelde dat hij ook op een mtb zijn streng zal trekken. Rob zag, naast zijn broer, ook de bekende gezichten van collega-flandriens Joris, Bjorn, Chris, Mezel, Wim. Verder mocht hij ook de frisse gezichtjes van Rudi en Hans aanschouwen.
Bij de start opteerden we de 26 kilometer te rijden, aangevuld met de eerste lus van de 42km tocht. Uw verslaggever voelde reeds bij de eerste pedaalslag dat de benen niet meewilden: de term "flanellen" benen werd dan ook snel in de mond genomen. Ook Rudi had last van het ritme dat werd opgelegd maar dat hoeft geen schande te zijn als je weet dat al de anderen al heel wat meer kilometers in hun benen hebben. Uit respect voor het karakter en de persoon van Rudi werd dan ook op gepaste tijden gewacht en toen hij besloot om de extra lus te laten voor wat het was, kreeg hij gezelschap van Mezel die nog met de naweeën kampt van zijn val door het dak.
Over de rit zelf kunnen we het kort houden: de regen van de afgelopen dagen ( en de dag zelf ) maakte dat dit onze eerste echte baggerrit was van het prille seizoen. Waar ondergetekende met zichzelf worstelde en ook Chris en Bjorn naar het einde toe de krachten voelden wegebben, konden we opnieuw genieten van de conditie van Joris, Hans, Wim en Rob. Ook ondervoorzitter Tom blijkt de goeie form te pakken te hebben. Onderweg konden we ook weer genieten van de wekelijkse valpartij. Deze week zorgde Joris voor het spektakel: omdat de goede benen niet konden worden getoond op de weg, besloot hij even de berm op te rijden om dwars door een akker te ploegen. Hier en daar kan je echter een put verwachten in zo 'n akker en jawel hoor, voorwiel in de put, fiets blijft terplaatse en de renner ( Joris dus ) gaat over de fiets en komt in aanraking met de Meerse ondergrond. (NB beelden zeggen meer dan duizend woorden in zo n situatie maar jammer genoeg was geen fotograaf of cameraman in de buurt, dus moet u het met deze opsomming/beschrijving doen. Joris is echter bereid om nog wel eens zo n stunt uit te halen).
Langzaam ging de rit naar zijn einde en net voor we Mere terug binnenreden raapten we ook Rudi en Mezel opnieuw op. Blijkbaar was dit het sein om de befaamde eindsprint in te zetten: onder impuls van Tom ontdeed een viertal zich van de anderen en het waren dan ook Tom, Hans, Joris en Wim die het hazenpad kozen. Verslaggever zat te ver om het schouwspel te bewonderen maar volgens menig wielerkenner zouden Wim en Joris het tot een akkoord hebben gegooid om gezamelijk de eindmeet te behalen. Is dit omdat ze elkaar het wit uit de ogen keken, een tactische zet om nog niet in de kaarten laten te kijken voor het Belgisch Kampioenschap binnen enkele maanden??? Niemand die het weet.

Modder, slijk en regen waren dit keer de kernwoorden maar zoals u weet, beste mountainbikevriend, zijn dit zaken die er wel eens (moeten) bijhoren. Wij hopen u dan ook volgende week (opnieuw) te mogen verwelkomen voor misschien wel een stofferig ritje of een sneeuwrally, u hoort of leest het wel.

Sportieve groeten

PS nieuws van het thuisfront: blijkbaar waren de flanellen benen geen bijverschijnsel van het ( overmatig ) drankverbruik van uw verslaggever maar waren het de eerste ziektekiemen van een griepje, dit ter zijner excuus, voor zover het nodig moeste zijn.